فرهاد واقعا پسر خوبی بود. فرزند ششم خانواده بود. تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم ادامه داد و علاقه زیادی به تحصیل علم و دانش داشت. دیپلم ریاضی فیزیک گرفت و بعد از آن به خدمت مقدس سربازی رفت. در اردکان خدمت می کرد. قبل از اینکه به اصفهان بیاییم آبادان زندگی می کردیم و بعد از اینکه جنگ شد ما مجبور شدیم به اینجا مهاجرت کنیم. فرهاد بسیار خوش قول بود و برای هر کاری از ما اجازه می¬گرفت. فرهاد دوست داشت پس از اتمام سربازی به دانشگاه برود و در ذوب آهن مشغول به کار شود. وی در سال 1371 که اواخر دوران سربازیش بود به کردستان منتقل شد و در یک پاسگاه خدمت می کردند که یک نفر از کومله ها به ایشان تلفن می¬کند و می¬گوید سر کوچه، یک ماشین را آتش زدند و اگر زود به آنجا نرسید ماشین دیگری را آتش می زنند. مسئول پاسگاه نبودند و در آن لحظه مسئولیت با فرهاد بوده او به همراه هشت نفر دیگر به سمت آن کوچه می روند هنوز به آن کوچه نرسیده بودند که کومله ها ماشین را مورد هدف قرار می دهند و همه به جز یک نفر شهید می شوند. اوقات فراغت خود را به ورزش کاراته و طراحی می پرداخت و علاقه زیادی به فنون رزمی داشت. همیشه به بزرگترها احترام می¬گذاشت و توصیه¬های آنها را اجرا می¬کرد. در برخورد با دیگران خیلی دقت می¬کرد. حرفش را صادقانه می-گفت و در کارهایش صداقت داشت. همیشه شاگرد ممتاز بود و در درس به دوستانش کمک می کرد.