شهید حسن محمّد رضاپور زرجوع، در تاریخ ۱۳۴۷/۳/۱ هجری‌شمسی در خانواده‌ای مذهبی و مستضعف در روستای زرجوع از توابع بخش عقدای شهرستان اردکان دیده به جهان گشود. او هفتمین فرزند خانواده پر اولاد علیرضا محمّدرضاپور بود که خانواده به عشق اهل بیت(ع) او را “حسن” نامیدند. کودکی را با دسترنج پدری متدیّن با کار کشاورزی و در دامان پر محبّت مادری متعهد و ولایی و در محیط پاک و بی‌آلایش روستا به سر برد . محیط سالم و تربیت صحیح و لقمه حلال و شیر پاک او را فردی متدیّن و زحمتکش و دوست داشتنی به بار آورد.۶ ساله بود که به دبستان رفت. دوره ابتدایی را در زادگاهش و دوره راهنمایی را در اردکان با موفّقیّت طی کرد. در کنار تحصیل به پدر در کار کشاورزی و به خواهران و مادر در کار خانه کمک می‌کرد. همه او را دوست می‌داشتند. او هم همه را دوست می‌داشت.بسیار خوش اخلاق،گشاده‌رو، اهل کار بود و زحمت بود. بسیار با گذشت بود. از کودکی اهل نماز و روزه بود، خصوصاً نماز اوّل وقت. خواهرش می‌گوید:«یک روز در مسیر عقدا در سیل گیر کردیم. وقت نماز شد. حسن وضو گرفت و در همانجا نماز خواند.»در زمان پیروزی انقلاب ۱۰ ساله بود؛ امّا با سنّ کمش در حدّ وسع و توانش در انقلاب شرکت داشت. او عاشق امام و انقلاب بود. هر وقت به جایی سفر می‌کرد، عکس و پوستر امام(ره) هدیه می‌آورد.زمانی که دشمن بعثی به کشور ما حمله کرد؛ حسن برای رفتن به جبهه سر از پا نمی‌شناخت؛ ولی به علّت صغر سن و کوتاهی قد، او را اعزام نمی‌کردند. بسیار ناراحت بود و خود را به آب و آتش زد تا اعزام شد.مدّتی در عقدا در کارگاه حنا سایی کار می‌کرد. سپس عشق به انقلاب او را به سپاه پاسداران کشاند ،ثبت نام کرد و موفّق شد به کسوت پاسداری در آید. زندگی مادّی و ذخائر دنیوی را رها کرد و پس از آموزش راهی جبهه شد و سنگرنشین عشق و شرف گردید.دو دفعه به جبهه اعزام شد و مدّت ۱۰ ماه از بهترین ایّام جوانی و نوجوانی عمر با برکت خود را در جبهه‌ها در دفاع از اسلام و میهن اسلامی گذراند. سه ماه اوّل در قسمت امدادگری انجام وظیفه کرد و بقیه آن در قسمت تخریب چی مسئولیّت پذیرفت. او عاشق شهادت بود و به امید دیدار معشوق در جبهه‌ها به سر می‌برد.سرانجام در تاریخ ۱۳۶۷/۱/۱۰ در منطقه شاخ شمیران در تک دشمن به شدّت مجروح شد و با پرواز روح بلندش از قفس کوچک جسم خاکی‌اش به ملکوت، به شهادت و آرزوی دیرین خود دست یافت. علاوه بر این به درجه‌ای بالاتر؛ یعنی شهید مفقود مفتخر گردید.جسم پاکش سال‌ها در بیابان‌های کربلای ایران بر زمین ماند،تا این که پس از شناسایی توسط گروه تفحّص در تاریخ ۱۳۷۲/۱/۱۹ پس از ۵ سال دوری از وطن توسط مردم قدرشناس اردکان و منطقه عقدا با شکوهی خاص تشییع ودر گلزار شهدای زرجوع به خاک سپرده شد.