شهید منوچهر فرهادی، فرزند محمدرضا، در تاریخ ۱۳۴۹/۷/۱ در خانواده‌ای مستضعف در اردکان دیده به جهان گشود؛ امّا چون پدرش در آموزش‌وپرورش اصفهان شاغل بود، به همراه خانواده به اصفهان رفت و در آنجا تحت سرپرستی پدری فرهنگی و مادری متعهد تربیت شد و پرورش یافت.
۶ ساله بود که دریکی از دبستان‌های اصفهان ثبت‌نام شد و به تحصیل مشغول گردید؛ امّا طولی نکشید که سایه‌ی پرمهر پدر از سر منوچهر رخت بربست و به درد یتیمی و فراق پدر مبتلا گشت. در این زمان حدوداً ۱۲ ساله بود و این امر موجب بازگشت او به اردکان شد.
مادر مسئولیت پدری را نیز بر دوش گرفت و او را بزرگ و تربیت نمود. دوره‌ی راهنمایی را در مدرسه‌ی راهنمایی سعدی اردکان شروع کرد و این دوره‌ی را با موفقیت طی کرد. شهید فرهادی اولین فرزند خانواده بود.
در دوران انقلاب خردسال بود و ۸ سال بیشتر نداشت؛ امّا زمانی که بزرگ شد، خود را مدیون انقلاب می‌دانست و مترصّد این بود که فرصتی پیدا کند تا به انقلاب و مردم میهنش خدمت نماید.
در کودکی از اخلاق و برخورد و اعمال و کردار منوچهر احساس می‌شد که این کودک با خیلی‌ها فرق دارد و آینده‌ای درخشان و با معنویت در انتظار اوست. در امور عبادی و معنوی دقیق بود و در انجام واجبات و ترک محرمات مقید بود.
زمانی که به سنّ قانونی سربازی رسید، جهت گذراندن دوره‌ی سربازی و این فریضه‌ی ملّی در سپاه ثبت‌نام کرد و به‌عنوان پاسدار وظیفه به خدمت مشغول گردید.
موقعیت را مناسب دانسته، سنگر نشین عشق و ایثار و شهادت را انتخاب کرد و راهی جبهه گردید.
مدّت سه ماه از عمر پرارزش و کوتاه، امّا بابرکت خویش را در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل در جهاد و دفاع از میهن اسلامی ایران گذراند و برای خود و خانواده‌ی خویش عزت دنیا و آخرت و سربلندی اسلام و مسلمین را خرید.
سرانجام در تاریخ ۱۳۶۴/۴/۱۰ در جزیره‌ی مجنون در عملیات پدافندی سرش مورد اصابت ترکش قرار گرفت و روح بزرگش به رضوان پر کشید و شربت گوارای شهادت نوشید و بر مولایش حضرت سیدالشهدا (ع) مهمان شد.
پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه بر دستان و دوش مردم شهیدپرور دیارمان در بهشت شهدای اردکان به خاک سپرده شد.