شهید عباس میهن‌پرست، فرزند محمدعلی، در تاریخ 1348/1/1 هجری شمسی در خانواده‌ای مستضعف و مذهبی در اردکان پا به عرصه‌ی وجود گذاشت. تولّد او همزمان با عید نوروز شادی عید را بر خانواده دوچندان نمود.
پدر و مادر متدین و ولایی نام برادر رشید امام حسین (علیه السّلام) و علمدار کربلا را برایش انتخاب کردند و او را عباس نامیدند؛ شاید نام‌گذاری علی (ع) برایشان تداعی شد که این کودک نیز قدم درراه ابوالفضل (ع) در یاری دین خواهد گذاشت؛ پس کمر همت به تربیتش بستند.
عباس در 6 سالگی به مدرسه رفت و دوره‌ی ابتدایی را در دبستان کاتب اردکان و دوره‌ی راهنمایی را در مدرسه‌ی راهنمایی سعدی اردکان تحصیل نمود. سپس چون علاقه و استعداد فنی داشت، در هنرستان شهید مطهری اردکان ثبت‌نام کرد و در رشته‌ی صنایع فلزی مشغول به تحصیل شد و تا سال دوّم را با موفقیت گذراند.
9 ساله بود که انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید. در زمان انقلاب باوجود سن کم همراه پدر و مردم انقلابی شهر در مراسم انقلاب و ضد رژیم پهلوی شرکت می‌کرد و درس آزادگی و ظلم‌ستیزی را فرامی‌گرفت.
او عاشق انقلاب و امام بود. هنرجوی سال اوّل هنرستان بود که ندای امام خمینی (ره) در فراخوانی جوانان به جبهه‌ها، او را بر آن داشت که کلاس و درس و تحصیل را رها کرده و جبهه و سنگر و مبارزه را برگزیند. در بسیج ثبت‌نام کرد و پس از فراگرفتن آموزش نظامی راهی جبهه شد و با رزمندگان اسلام هم‌سنگر گردید.
عباس 4 دفعه به جبهه اعزام شد و مدّت 13 ماه و 8 روز از عمر گران‌بهای خود را آن‌هم در اوج نوجوانی و جوانی درراه اسلام و جهاد در جبهه‌ها گذراند و مسئولیت‌های تک تیراندازی، کمک آر. پی. جی زنی و آر. پی. جی زنی را در گردان‌های مختلف تیپ الغدیر به عهده گرفت.
شهادت برادر بزرگ‌ترش، علی میهن‌پرست، نه‌تنها مانع حضور او در جبهه نشد؛ بلکه او را مصمّم تر ساخت.
خانواده‌ی عزیز و بزرگوار میهن‌پرست افتخار تقدیم دو شهید به انقلاب و اسلام را کسب نموده است.
شهید علی میهن‌پرست در تاریخ 1363/12/23 در عملیات بدر شهید شد و رزمنده‌ی رشید اسلام، عباس میهن‌پرست، پس از مدّت‌ها مبارزه با دشمنان اسلام، سرانجام در تاریخ 1365/11/10 در عملیات کربلای 5 و در منطقه‌ی عملیاتی شلمچه، با پرواز روح بلندش به ملکوت به شهادت رسید و به جنان پر کشید؛ امّا انتقال پیکر مطهرش به علّت آتش پرحجم دشمن و اوضاع بد منطقه به پشت جبهه منتقل میسّر نگردید و سال‌ها در بیابان‌های کربلای ایران ماند و علاوه بر افتخار شهادت، مدال پرافتخار شهید مفقود را نیز به گردن آویخت و افتخار دیگری برای خود و خانواده‌اش کسب کرد.
پیکر پاکش پس از 8 سال دوری از وطن، در تاریخ 1373/12/5 به‌وسیله‌ی گروه تفحّص شناسایی گردید و پس از بازگرداندن به وطن و تشییع باشکوه توسط مردم قدرشناس و شهیدپرور اردکان در بهشت شهدا در کنار برادر شهیدش به خاک سپرده شد.