در ۱۵ شهریور ماه ۱۳۵۰ در خانواده متدیّن و زحمتکش عبدالله محمّدی، فرزندی پاک پا به عرصۀ گیتی نهادکه باعث رونق و صفا و گرمی خانواده شد. والدین به علّت عشق و علاقه ای که به سالار شهیدان داشتند، او را “حسین” نامیدند.دسترنج کار و کوشش پدری متدیّن و کشاورز و شیر مادری ولایی و متعهد و تربیتی اسلامی او را جوان پاک باخته ای ساخت که در همان اوان جوانی عاشق بسیج و انقلاب بود. دل دریایی اش همچون کوه استوار و آرام بود.بسیار خوش اخلاق و خوش رفتار بود. نگاهی به مهربانی باران و خنده ای به گرمای آفتاب داشت. همواره مردم را به اتّحاد و یگانگی دعوت می نمود. اهل عبادت و نماز شب بود. شرکت در نماز جماعت و جمعه را بر خود فرض می دانست. پیوسته در خانه و بیرون، یاور والدین خود بود. تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را با موفّقیّت دراحمدآباد اردکان گذراند و سپس در رشته تجربی در دبیرستان شرف مشغول به تحصیل شد. نیاز جبهه ها به رزمنده باعث شد کلاس درس را رها کند و سنگر جبهه را انتخاب نماید.در سال ۱۳۶۵ دو بار از طرف بسیج به جبهه اعزام شد و حدود ۲ ماه در جبهه ها می جنگید تا این که در تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۲۰ در عملیّات کربلای ۵ در منطقۀ شلمچه بر اثر اصابت ترکش به درجۀرفیع شهادت نایل شد.پیکر پاک و مطهرش پس از تشییع با شکوه بر روی دست و دوش مردم قدرشناس اردکان و احمدآباد در گلزار شهدای احمدآباد به خاک سپرده شد.