دراوّل شهریور ۱۳۴۵ خداوند به خانواده متدیّن رضا قربانزاده درمحلۀشریف آباد اردکان فرزندی عطا کرد که او را “محمّد حسین” نامیدند. محمّد حسین سوّمین فرزند خانواده بود. از بدو تولّد در بعد تربیتی مورد عنایت و توجّه خانواده قرار گرفت؛ گویا به خانواده الهام شده بود که این درّی گرانبها خواهد شد.عشق به اهل بیت(ع) از همان کودکی در عمق وجود او ریشه دوانده بود. عاشق انقلاب و امام بود. شرکت در نماز جماعت و جمعه را بر خود فرض می دانست. اهل عبادت و تهجّد و شب زنده داری بود. بی تکلّف و مخلص کار می کرد. گمنام و ناشناخته گام می زد. سفارش و وصیّت ایشان همیشه صبر و مقاومت و پیروی از خط امام و رهبری بود؛ تا بدین وسیله دشمنان اسلام را نا امید سازد.تحصیل در دوره ابتدایی را در دبستان امینی شریف آباد و راهنمایی را در مدرسۀ راهنمایی شیرین قدردان و متوسطه را در دبیرستان فارابی اردکان با موفّقیّت به پایان برد و سپس در تربیت معلّم شهید بهشتی اردکان پذیرفته شد. شهادت را فوز الهی می دانست و آن را از زندگی و حیات، برتر و مقدّس تر می دانست.اخلاقی نیکو و پسندیده داشت. همه حتّی همسایه ها و هم محله ها از او راضی بودند. اولّین بار در سال ۱۳۶۴ در حالی که دانشجوی مرکز تربیت معلم شهید بهشتی شهرستان اردکان بود ، درس و بحث و کلاس را رها و سنگر نشینی عشق وایثاررا برگزید و راهی جبهه های حق علیه با طل گردید. در سال ۱۳۶۵ نیز مجدداً کلاس درس را رها کرد و سنگر جهاد را انتخاب کرد و عازم جبهه شد و دردهم بهمن ماه همان سال درعملیّات کربلای۵ در منطقۀ شلمچه ،روح بلندش از جسم کوچکش به ملکوت اعلی پر کشیدو به خیل شهدا پیوست؛امّابه علّت شدّت آتش دشمن، جسمش در منطقه ماندو افتخارشهید مفقود را به خود اختصاص داد.پیکر پاک و مطهرش بعد از ۸ سال در تاریخ ۱۳۷۳/۱۲/۵ پس از بازگشت به وطن طی مراسم باشکوهی بر دوش و دست مردم شهید پرور اردکان تشییع و در گلزار شهدای شریف آباد درکنار برادر شهیدش، شهیدجواد قربانزاده به خاک سپرده شد. لازم به ذکر است که خانوادۀ قربانزاده، دو دسته گل(دو شهید)تقدیم انقلاب واسلام کرده است.