شهید جواد قربان‌زاده، فرزند رضا، در تاریخ ۱۳۴۸/۴/۱۰ هجری‌شمسی در خانواده‌ای مذهبی در شریف‌آباد اردکان دیده به جهان گشود. او چهارمین فرزند خانواده بود. والدین متدیّن به تأسّی از ائمه طاهرین(ع) چون نام پدر رضا بود، نام جواد ،نام فرزند امام هشتم(ع)را بر فرزند نهادند، تا نشانه‌ای باشد از ولایت‌مداری و رهروی راه ائمه طاهرین- علیهم السّلام-.پدر با کار پر مشقّت کشاورزی و مادر با زحمت خانه‌داری جواد را آنچنان تربیت کردند و پرورش دادند که توان دفاع از کیان اسلام و ولایت داشته باشد؛ گویا به آنها الهام شده بود که راه سختی در دفاع از اسلام در پیش خواهد داشت. جواد در سایه پر مهر چنین پدر و مادری رشد کرد و پرورش یافت.۶ ساله بود که برای تحصیل به مدرسه رفت. دوره ابتدایی را در دبستان امینی شریف‌آباد اردکان تا کلاس پنجم با موفّقیّت گذراند. سپس تحصیل را رها کرد و به کار آزاد مشغول شد. مدّتی نیز در بنیاد مسکن کار کرد. تربیت صحیح و لقمه حلال و شیر پاک و محیط سالم جواد را جوانی خوش برخورد و دوست داشتنی و مردم دوست به بار آورده بود. اهل نماز و مسجد به ویژه جماعت بود. در مجالس عزاداری سیدالشهدا(ع) و قرآن و دعا فعّالانه شرکت می‌کرد. مقیّد به انجام واجبات و ترک محرّمات بود.در زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران ۹ سال بیشتر نداشت؛ امّا در مراسم انقلاب به همراه والدین شرکت می‌کرد و درس آزادگی و مبارزه با ظلم را تمرین می‌نمود. او عاشق امام و انقلاب بود و پیوسته دنبال فرصتی بود که به انقلاب و مردم خدمت نماید. لذا زمانی که امام خمینی(ره)، رهبر انقلاب، جوانان را به سوی جبهه‌ها فراخواند، جواد با وجود این که کم سن و سال بود و بیش از ۱۵ سال نداشت، هر طور بود از والدین و مسئولین جبهه و جنگ کسب اجازه نمود و در بسیج ثبت نام کرد و پس از فراگرفتن آموزش نظامی در پادگان شهید بهشتی یزد، سنگرنشینی عشق و ایثار را بر خانه‌نشینی و در ناز و نعمت بودن برگزید و راهی جبهه‌های حق علیه باطل شد.از سال ۶۳ لغایت ۶۵ سه نوبت به جبهه اعزام شد و مدّت ۴ ماه و ۷ روز از بهترین لحظات عمر کوتاه و با برکت خود را آن هم در عنفوان نوجوانی و جوانی که خیلی‌ها در بازی‌های کودکانه می‌گذرانند ؛ در جهاد و مبارزه با دشمن بعثی گذراند و برای خود و خانواده‌اش افتخار آفرید.در جبهه مسئولیّت هایی چون تک تیراندازی در گردان امام حسن -علیه السّلام- و تیر بارچی در گردان امام علی(ع) تیپ الغدیررا به عهده گرفت.او عاشق شهادت در راه خدا بود. سرانجام در تاریخ ۱۳۶۵/۲/۴ در جزیره مجنون و در تک عراق بر اثر اصابت ترکش به بدنش و همچنین قطع شدن دست چپ، شربت گوارای شهادت نوشید و به خیل شهدا پیوست و با پرواز روح بلندش به ملکوت، به رضوان پر کشید و بر مولایش امام حسین -علیه السّلام- مهمان شد.پیکر پاکش پس از تشییع با شکوه توسط مردم قدرشناس اردکان در گلزار شهدای شریف‌آباد به خاک سپرده شد.لازم به ذکر است که برادر دیگرش به نام “محمّدحسین” در سال۱۳۶۵ در عملیّات کربلای ۵ به شهادت رسید و خانواده‌عزیزشهید قربان‌زاده افتخار تقدیم دو شهید ودو دسته گل به اسلام و انقلاب را کسب نموده است .