در دهم فروردین ماه ۱۳۴۸ خانوادۀ محمود فدوی ،در محلۀ شریف آباد اردکان صاحب فرزندی شد که بر رونق و گرمی خانواده افزود. والدین او به علّت عشق و محبّتی که به اهل بیت و ائمۀاطهار-علیهم السّلام- مخصوصاً امام هشتم شیعیان داشتند، او را “غلامرضا” نامیدند. پدرش که انسان روشندل با صفاوبردباری است، علاقه و محبّت فوق العاده ای به او داشت. پدرش مدّاح اهل بیت(ع) است و با این اعتقاد غلام رضا را تربیت کرد. از همان اوان جوانی یار و یاور خانوادۀخود بود و در تمام امور به ایشان کمک می کرد. بی تکلّف وبی ادعا کار می کرد. گمنام و ناشناخته گام بر می داشت. عاشق انقلاب و امام بود. در نماز جماعت و جمعه شرکت می نمود. مبارز نستوهی بود که هرگز کار و تلاش او را خسته نمی کرد. تحصیل ابتدایی را در دبستان امینی شریف آباد شروع کرد و تا سوّم بیشتر درس نخواند و به علّت تنگ دستی خانواده مجبور به کار و تلاش شد. چهار نوبت به جبهه اعزام شد. مدّت ۱۳ ماه و ۲۷ روز در جبهه های حق علیه باطل جنگید. سرانجام در تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۲۰ در عملیّات کربلای ۵ در منطقۀشلمچه بر اثراصابت ترکش به فیض عظمای شهادت نایل شد و روح بلندش به آسمان پر کشید و بر امام حسین -علیه السّلام- مهمان شد.پیکر پاک و مطهرش پس از تشییع بر روی دست و دوش مردم شهید پرور اردکان در گلزار شهدای محله شریف آباد به خاک سپرده شد.