شهید داود فتّاحی اردکانی، در تاریخ ۱۳۴۸/۲/۱ هجریشمسی در خانوادهای مذهبی و مستضعف در قلهک تهران متولّد شد. پدرش محمّد فتّاحی از راه کار طاقت فرسای کارگری زندگی را میگذراند.داود سوّمین فرزند خانواده بود که در سایه محبّت پدری متدیّن و زحمتکش و در دامان پر مهر مادری متعهد و ولایی تربیت شد و رشد جسمی و مذهبیاش توأماً انجام گرفت.۶ ساله بود که به مدرسه رفت و دوره ابتدایی و راهنمایی را در تهران با موفّقیّت طی کرد. سپس همراه والدین به اردکان، زادگاه پدری، مراجعت نمود و دوره متوسطه را در دبیرستان شرف اردکان در رشته تجربی به تحصیل مشغول شد.داود در زمان پیروزی انقلاب ۹ ساله بود. او به همراه والدین در مراسم ضدّ رژیم پهلوی و انقلاب شرکت میکرد و دفاع از اسلام و انقلاب و آزادیخواهی با خون و پوستش عجین میشد؛ لذا جوانی شد خوش برخورد و مؤدّب، علاقهمند به نماز و مسجد و مراسم دینی و جلسات قرآن و دعا و روضهخوانی اهل بیت(ع). او عاشق امام و انقلاب و خدمت به مردم بود. به انجام واجبات و ترک محرّمات پایبند بود.در کلاس دوّم دبیرستان بود که احساس کرد جبهههای نبرد با دشمنان بعثی به وجودش نیازمند است. دیگر ماندن در کلاس و تحصیل را برای خود جایز ندانست و سنگر خاکی و همنشینی با رزمندگان را و سختی جبهه را بر آغوش گرم خانواده و کلاس درس ترجیح داد.در بسیج ثبتنام کرد؛ در حالی که ۱۷ سال بیشتر نداشت. پس از فراگرفتن آموزش نظامی به جبهه اعزام شد و سنگرنشین عشق و شهادت گردید.دو بار به جبهه اعزام شد و مدّت ۱۱ ماه و ۷ روز از بهترین روزهای عمر و جوانی خویش را در جبهههای نور بر علیه ظلمت و در راه دفاع از اسلام و مسلمین و حفظ اسلام عزیز صرف کرد.داود از نظر سن گر چه کوچک بود؛ امّا از نظر تفکّر و عقل بسیار بزرگ و با فضیلت بود. او با خدای سبحان وارد معاملهای بزرگ با سودی عظیم گردید. هستی و جان خویش را در طبق اخلاص نهاد و با رضای حق تعالی معاوضه نمود و خدای سبحان نیز او را خرید و محبوب خویش ساخت و جاودانه نمود.در جبهه مسئولیّت های کمک تیربارچی و تیربارچی را به عهده گرفت و در آرزوی شهادت ،به رزم با دشمنان و در فراغت به خودسازی و عشق بازی با معشوق پرداخت.سرانجام در تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۱۹ در عملیّات کربلای ۵ در منطقه عملیّاتی شلمچه به شدّت مجروح شد و چون بر اثر شدّت جراحات و آتش پر حجم دشمن و اوضاع نا مساعد منطقه انتقالش به پشت جبهه مقدور نشد؛ مرغ روحش به جنان پر کشید و چون ارباب بیکفنش امام حسین -علیه السّلام- پس از شهادت در بیابانهای کربلای شلمچه ماند و علاوه بر شهادت، افتخار به گردن آویختن مدال شهید مفقود را یافت.پس از ۸ سال چشم انتظاری خانوادهاش با شناسایی توسط گروه تفحّص، پیکر پاکش به وطن بازگشت و در تاریخ ۱۳۷۳/۱۲/۵ پس از تشییع با شکوه توسط مردم شهیدپروردیارمان در بهشت شهدای اردکان به خاک سپرده شد.
تصاویر
زندگینامه
وصیت نامه
دلنوشته ها
بمنظور درج دلنوشته می بایست ابتدا در سایت ثبت نام بفرمایید.