شهید حجت رضایی

در طول هشت سال دفاع مقدس بسیاری از مردم كشورمان در اثر حملات جنایتكاران جنگی جان خود را دادند و به درجه رفیع شهادت دست یافتند. آنان با عشق كه به اسلام داشتند عاشقانه از میهن اسلامی دفاع كردند و بالاخره پیروز شدند. آنان از زندگی دنیوی دست كشیدند اما سعادت اخروی را نصیب خود كردند و چه چیز بهتر از آن است كه انسان در نزد پروردگارش روسفید و سربلند باشد. یاد و خاطره همه شهیدان همیشه در دلها زنده و ماندگار خواهد بود حجت اله رضایی در سال 1341 در محله پشت بازار شهرستان خرم آباد در خانواده ای اهل ایمان و تقوا متولد شد. پدر شهید علی بیگ و بازنشسته تامین اجتماعی بود و دارای 7 فرزند بود. شهید بسیار خوش اخلاق و مومن بود. با خانواده و دوستان و همسایگان بسیار خوب رفتار می كرد به گونه ای بود كه همه عاشق و شیفته اخلاق و رفتارش شده بودند همه او را دوست می داشتند. ایشان به همه اهل محل احترام می گذاشت، خصوصاً برای پدر و مادرش احترام خاصی قائل بود. به فقیران و مستضعفان كمك می كرد و هر كاری از دستش برمی آمد برای مردم هموطنش انجام می داد. با شروع جنگ تحمیلی علیه ایران ایشان كه سرباز بود با عشق و علاقه ای كه به وطنش و شهادت در راه اسلام داشت وارد جبهه حق علیه باطل شد. شهید در تاریخ 25/4/1362 در منطقه دیوان دره استان کردستان مجروح و از ناحیه كمر و پا مصدوم که بر اثر این مجروحیت موجب قطع نخاع گردید. شهید بزرگوار بعد از 10 سال دوران جانبازی اش گذشته بود در تاریخ 15/2/1372 هنگام برگشت از سفر درمانی در جاده اراك - بروجرد بر اثر تصادف به درجه رفیع شهادت نائل گردید و در تاریخ 16/2/1372 تشیع و تدفین گردید و پیكر پاك و مطهرش در بهشت رضای خرم آباد به خاك سپرده شد.