سوّمین روز فروردین سال ۱۳۴۰ هـجری شمسی تولّد کودکی٬ خانواده حسنعلی داعی زاده را غرق در شادی نمود. این نوزاد خجسته، سوّمین فرزند خانواده بود که بنا به ارادت و عنایت خانواده اش به نبی مکرّم اسلام(ص) و امیر مؤمنان علی(ع)، “محمّد علی” نام گرفت. دوران کودکی را در خانوادۀ پر مهر و محبت و توأم با عشق به خداوند و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) سپری نمود و پس از اتمام تحصیلات در پایان دورۀ ابتدایی دردبستان صدرمزرعه سیف اردکان، به همراه پدر زحمتکش خود وارد حرفه بنّایی گردید.هنوز در اوان جوانی بود که دعوت امام خمینی ( ره ) را لبیک گفت و در سال ۶۵ به جرگه رزمندگان اسلام در جبهه های نور پیوست و پس از ابراز رشادت و فداکاری فراوان در تاریخ ۱۳۶۵/۱۱/۱۰ در عملیّات کربلای ۵ در کربلای شلمچۀ ایران به دست خفّاشان خون آشام بعثی به شدّت مجروح شدوبر اثر جراحات وارده روح بلندش به ملکوت پرکشیدوبه کاروان شهدا پیوست. پیکرپاکش مانند اربابش امام حسین -علیه السّلام- مدّتها زینت بخش سرزمین مقدّس کربلای ایران و تا تاریخ ۱/۱۲/۱۳۷۳ مفقودبود؛تااینکه پس از ۷سال مفقودبودن، با تلاش گروه تفحّص به وسیله پلاک شناسایی شد و در تاریخ ۱۳۷۳/۱۲/۵ جسم پاکش پس از تشییع توسط مردم قدر شناس اردکان در بهشت شهدا در کنار دیگر لاله های پر پر شدۀ این شهرستان به خاک سپرده شد.