استقامت و پایداری

به یاد دارم اوایل که با برادر احمد صمیمی به یگان دریایی رفته بودیم یک دوره آموزش برای سکانداری در سد دزفول و آموزش شنا و آشنایی با آب برای ما گذاشتند. بالاخره ما را در آب انداختند و آب به قدری سرد بود که از شدن سرما به خود می لرزیدیم ولی برادر صمیمی از بس که علاقه به مسائل آموزش داشت که یاد بگیرد و بعد بتواند از یادگیری خودش و از آموزشهایش بهره گیری بهتری بنماید، به زور هم نمی توانستند او را از آب بیرون بیاورند. او با توجه به جثه ضعیفی که داشت ولی می گفت:" من که می توانم اینجا شنا بکنم، خودم می توانم بعداً بیایم!" شهید صمیمی همیشه اولین نفری بود که به داخل آب می رفت و آخرین نفر هم از آب بیرون می آمد.