نظافت و وضع ظاهري

راوی حسن جابری: یک روز بعد از ظهر گردان به قصد منطقة عملیّاتی مریوان از مقرّ لشکر به راه افتاد . همان شب به منطقة عملیّاتی رسیدیم و در یک سالن مرغداری مستقر شدیم . باران شدید ، زمینهای لجن ، ریزش آب از سقف مرغداری و تراکم جمعیّت بادگیرهای متعفّن و بوی عرق و رطوبت ما را بر آن داشت که به فکر حمّام صحرائی بیفتیم . به شهید عرض کردم هر طور شده حمّام برویم . گفت : رفتن به مریوان که ممکن نیست . بالای کوه دو نفری می رویم ، من هم می خواهم دوش بگیرم . از چادر تدارکات یک قابلمه و لباس زیر گرفت . از کنار جوی آبی راه افتادیم و دور از چشم سایر نیروها آب گرم نموده و بالا رفتیم . ابتدا شهید خودش را شست سپس بنده . دربرگشت دیدیم لباسهای زیادی شسته اند و روی علفها پهن کرده اند . ناگاه شهید گفت : مقداری از این لباسها که مال من است . معلوم نیست چه کسی این کار را کرده است . وارد چادر شدیم . شهید عصبانی شده بود . پرسید این لباسها را چه کسی شسته ؟ حاج آقا بختیاری دادستان بیرجند آن زمان گفت : من ، می خواستم لباسهای خودم را بشویم ، آنها را هم شستم . چه اشکالی دارد ؟ شهید فرمود : خیلی اشکال دارد . نباید این کار را می کردید ، آخر آنها کثیف بودند .