وصیت شماره 1 - شهید حسن فنودی

بسمه تعالي ولاتحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتاً بل احياء ربهم يرزقون آنهايي که در راه خدا کشته مي‌شوند آنها را مرده نپنداريد بلکه آنها زنده هستند و نزد خدايشان روزي مي‌خورند. با درود و سلام فراوان بر پيشگاه مقدس آقا امام زمان(عج)و نائب بر حقش خميني کبير «روح خدا»اميد مستضعفان جهان نور چشم ملت ايران وبا سلام بر شهيدان راه حق شهيدان صدر اسلام شهيدان جنگ تحميلي که با نثار خونشان نهال اسلام را آبياري نمودند و خط سرخ شهادت، «محمد (ص) و علي(ع)»را پيشه خود ساختند با زماندگانم نمي‌دانم اين وصيت نامه را که مي‌نويسم در بين شما خواهم ماند يا نه. آنکس که تو را شناخت جان را چکند فرزند و عيال و خانمانرا چه کند براي اينکه بفرمان امام لبيک گفته باشم و قسمتي از وظيفه خودم را نسبت به دينم ادا کرده باشم خداوند تبارکو تعالي توفيق فرمودند تا به جبهه‌هاي حق عليه باطل روانه شوم. تذکر به پدر ومادر گراميم :پدر و مادر مهربانم اگر من شهيد شدم ناراحت نباشيد و براي من گريه نکنيد و براي من لباس سياه نپوشيد چون اگر دشمن بشنود خوشحال مي‌شود. اگر که من شهيد شدم در زادگاه خودم مرا دفن نماييد. من نمي‌خواهم همچ مظلومان در بستر بميرم مي‌روم همچو شيران در دل سنگر بميرم زندگي خوب است اما جرعه آب شهادت مي‌روم تا به عزم خويش آرام بميرم از عموم کساني که بنده را مي‌شناسند اگر از من ناراحت هستند يا بدي ديده‌اند انشاءالله مي‌بخشند. حسن فنودي