بدون عنوان

«خاطره ای از مادر شهید» محمّدرضا در دوران نوجوانی همیشه حالت خواب آلودگی داشت و به همین دلیل کسی او را برای کار نمی پذیرفت تا این که به قالیبافی مشغول شد و روزی استادش ناخواسته ضربه ای به سر او وارد می کند که جراحت زیادی برداشته بود و خیلی خون رفت. محمّدرضا را برای درمان به درمانگاه بردیم. پس از چند روزی بهبود یافت. بعد از آن حالت، خواب آلودگی در وجودش پیدا نمی شد و خیلی پسر زرنگ و باهوشی شده بود. و این موضوع گرچه ابتدای کار غیر معقولی به نظر می رسید ولی مثل دعایی را پیدا کرده بود که می گوید. خداوندا بده شرّی که خیر ما در آن باشد. و همین طور هم شد و در این حادثه او دگرگون شد و گوی تولّد دیگری صورت گرفته و فرزندی با مشخصات دیگری خداوند به ما عنایت کرده است، و این موضوع را به فال نیک گرفتیم که سرانجامش به شهادت ختم گردید. «خاطره ای از همسر شهید» شوهرم به انقلاب و امام عشق می ورزید و حضور در جبهه را واجب می دانست. مرحلة اولی که عازم جبهه بود به ایشان گفتم برادر شما مدّتی قبل به شهادت رسیده است. شما به جبهه نروید و پشت جبهه خدمت نمائید، ایشان گفت: چه فرقی بین من و برادرم هست، باید خون من هم در راه اسلام و قرآن ریخته شود، و مانند برادرم شهید خواهم شد. که سرانجام در عملیات والفجر 9 در منطقة مریوان به آرزویش رسید. ایشان انسانی مهربان خوش برخورد و با ایمان بود. در نماز جماعت شرکت می کرد و به نماز اوّل وقت اهمیّت زیادی می داد. مقید به رعایت حلال و حرام در زندگی بود. و احترام ویژه ای برای پدر و مادر خود و من قائل می شد، و هیچ فرقی بین آنها نمی گذاشت. به خانواده و فرزندان علاقة زیادی داشت و در تربیت صحیح آنها کوشا بود و مرا به رعایت حجاب و تربیت صحیح فرزندان سفارش می کرد. امیدوارم که با گذشت زمان مردم و مسئولان شهیدان را فراموش نکند. شناسنامه شهید شهید محمّدرضا فطرتی فرزند علی، دهم اردیبهشت سال 1337 در روستای آسیابان از توابع شهرستان بیرجند در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود و پس از اخذ مدرک پنجم ابتدایی دوران جوانی خویش را به شغل قالیبافی، جوشکاری، رانندگی تراکتور و نقاشی ساختمان سپری نمود. سپس ازدواج کرد و ثمره آن یک دختر و یک پسر می باشد. و برای اوّلین بار در سن 24 سالگی از طریق بسیج به جبهه اعزام شد. و توفیق 2 مرحله حضور را پیدا نمود و سرانجام در تاریخ 6/12/1364 در عملیات والفجر 9 در منطقة مریوان بر اثر اصابت ترکش به ناحیة پشت به فیض عظیم شهادت مائل گردید. و پیکر پاکش در روستای آسیابان به خاک سپرده شد.