سخنراني شهيد

راوی عبدالحسین خاتمی: من خودم مظلمیت دکتر بهشتی را لمس کرده بودم. اوایل انقلاب بود که به اتفاق دانشجویان انجمن اسلامی به مجلس خبرگان رفتیم. دا نشجویان تحت تأثیر حرفهای شیخ علی تهرا نی قرار گرفته بودند. خود من به دکتر بهشتی گفتم: آقاجان اگربخواهید انقلاب را به ا نحراف بکشانید بایداز روی جنازه ی 20000 دانشجوی مسلمان دانشگاه رد شوید.(این ماجرا مربوط به یک ماه بعد از انقلاب بود) بعد ایشان به ما گفت:" نه ما انقلاب را به انحراف نمی کشانیم شما چرا خودتان را باخته اید؟ چرا اینطوری شده ایدو...." بعد، جلسة دوم که انجا رفتیم وحرف دروغ و کذب آقای شیخ علی تهرانی مشخص شده بود ایشان یک مقدار برایمان صحبت کرد در حالی که جو هر صدایش از گلویش بیرون نمی آمد گونه هایش تو رفته بود و من که قبلاً او را دیده بودم کاملاً حس می کردم چقدر ضعیف شده و گو نه هایش تو رفته بود. مثل اینکه شما نماز ظهرتان را آهسته می خوانید اینطوری صحبت می کرد اصلاً حال و توان صحبت کردن را نداشت. یک مقداری که صحبت کرد گفت:" اماهمةاین ها قابل تحمل است به شرط آنکه برای خدا باشد." این را که گفت اشکهایش جاری شد. دکتر بهشتی که با این صلابت مجلس خبرگان را اداره می کرد، همه می گفتند:" که امکان ندار د ایشان پیش کسی نقطه ضعف نشان بدهد."(او مرا فقط یک بار دیده بود و می دانست که با پسرش رفاقت دارم.) آنچنان فشار به او وارد آمده بود که نتوانست جلوی خودش را بگیرد و به شدت گریه می کرد و من در آنجا فهمیدم این آدم چه رنجی می کشد و بی حکمت نیست که امام درباره ایشان فرمودند:" بهشتی مظلوم زیست و مظلوم شهید شد."