وصیت نامه شهید محمدعلی صبوری مهدی آبادی

بسم الله الرحمن الرحیم بنام خدا و با سلام و درود به رهبر انقلاب و با سلام به خونهای پاکی که در راه احیای حق از صدر اسلام تا کنون ریخته شده وصیت نامه خود را می نویسم : هر چند مدت زندگیم در این دنیا اندک بود ولی راه را خوب شناختم و با ایمان و اعتقاد به خداد در آن قدم برداشتم من دیگر به عنوان یک شهید با شما صحبت می کنم و بعد از آن تمام افراد باید راهم را که راه حسین (ع) است و راه امام است ادامه دهنده باشند و بعد از آنکه شهیدان بسیاری برای احیای اسلام فدا شده اند دیگر در لحاف مردن برای شیعه علی (ع) زشت است. من خواهم رفت و دل از این دنیا بر کنده ام و بعد از من اگر خواستید از رفتن من گریه کنید برای ماندن خود در این دنیای پست گریه کنید آنهایی که بندگان خدا را از راه خدا باز می دارند و در راه کج را می طلبند و به قیامت ایمان ندارند منافقینی هستند که در دکانهای خود احتکار می کنند و ضد انقلاب اسلامی هستند خداوند به آنها عذابی دردناک وعده داده است. آنهایی که دین خدا را به بازیچه گرفته اند و زندگی پست دنیا شما را غافل کرده است آری آنها هستند که به اسلام کمک نمی کنند و نظری به پیامهای رهبر ندارند من از امت حزب الله می خواهم خدای خود را با خضوع و زاری و آهسته بخوانند و خدا را هم از روی امید بخوانند که رهبر ما امام خمینی را محافظت کند و همه را توفیق ده تا در راه اسلام قدم بردارند. دیگر لحظه های خداحافظی فرا رسیده است از پدر و مادرم می خواهم مرا ببخشند و مادرم در جدایی و فراق من با صدای بلند گریه کن می دانم سخت است با درد و رنج فرزندی را به شکوفه جوانی رساندن و آنرا پر پر دیدن ولی چون خدا ناظر است و خانواده ی ما این شهید را برای راه خدا و احیای درخت اسلام داده و خدا می بیند آسان است و اجر شما با خداست وعده ما روزی که خلایق جمع شوند و روز سعادت و آبرومندی شها باشد. دیگر حرفی ندارم. التماس دعا. والسلام.