وصیت نامه شهید غلام رضا صادقیان

بسم رب الشهداء والصدیقین ولا تقولوا لمن یقتل فی‌سبیل‌الله اموات بل احیاء ولکن لاتشعرون کسی را که در راه خدا کشته شده مرده نپندارید بلکه او زنده و جاوید است ولیکن شما این حقیقت را نخواهید یافت. سلام، سلام و دورد بیکران بر امام و شما امت شهیدپرور که حاضر شدید ایثار و حتی بالاتر از ایثار نمایید و عزیزانتان را در را ه خالقشان هدیه نمایید. و از این امتحان الهی سرافراز بیرون بیایید شمایید که تاریخ از یادتان نخواهد برد و نسلهای آینده شما را موعظه خواهند کرد و ایثار و صبر شما سینه به سینه نقل خواهد شد. نکند با دیدن شهدای گلگون کفن ایمانتان ضعیف گردد و از جنگ خسته شوید وظیفه شما این است که با دیدن هر شهیدی استوارتر شوید و حافظ خون شهیدان باشید. شما عزیزان باید خوار چشم ضدانقلاب باشید. چه داخلی و چه خارجی، نگذارید با سخنان فریبنده شما را سست کنند و روحیه پاکتان را حراب نمایند. فقط هر چه شما کردید و امام، امام امت را تنها نگذارید و نگذارید قلب تپنده امت ناراحت گردد و نگذارید خون شهیدانمان پایمال شود. و اما سخنی با خانواده‌ام: پدرم، پدر بزرگوارم، نمی‌دانم چطور و نمی‌توانم از این همه گذشت و بزرگواری شما قدردانی و تشکر کنم، که به این فرزند حقیر اجازه دادی تا عازم میدان نبرد شوم و به آرزوی دیرینه و معشوقم برسم و از همگی تقاضا یم‌کنم که دعا کنید که خدا این حقیر را قبول کند و بدانید که اجر شما هم نزد الله بسیار است و دست کمی از شهیدان ندارید خواهران و برادرانم شما هم همینطور فقط خواهش من این است که با گریه و زاری مقام من را نزد خدا پایین نیاورید و نه تنها اجر من بلکه اجر خودتان را هم نزد الله پایمال نکنیدمن که دیگر از علی‌اکبر سیدالشهدا بالاتر نیستم خواهش می‌کنم و یا اینطور بگویم راضی نیستم که درشهاتت من گریه و زاری کنید و اگر اشکی دارید به حال سربریده امام حسین و علی اصغر شش ماهه‌اش بریزید. آرزوی من شهادت بود و اگر شما واقعا دوستدار من هستید نباید خبر شهادت من را که شنیدید ناراحت شوید و برعکس باید خوشحال باشید که من به آرزوی دیرینه خود رسیدم و آن روز را مثل شب دامادی من بپندارید برای خودم آن دم بسیار شیرین‌تر از دامادی است. درست است که کمی سخت است ولی ان الله یحب الصابرین خدا دوست دارد صبر کنندگان را. پس باز خواهش می‌کنم اجرش را با گریه و زاری نزد خداوند ضایع نکنید. و در ضمن نمی‌خواهم که از خانواده‌ام کسی برای من سیاه بپوشد وعزاداری کند، چون سیاه پوشیدن و عزاداری برای آن موقع‌ای بود که با موتور کشته می‌شدم و یا به گونه‌ای دیگر از ین دار فانی می‌رفتم چون بالاخره که می‌بایست می‌رفتم چه بهتر که به طرف خالق خود برگردم. و به لقاءالله رسیدن که عزاداری ندارد. خداحافظ همگی شما عزیزانم غلامرضا صادقیان ـ 24/10/61 خانواده‌ام، همانطور که خود می‌دانید من در جوانی بودم که زیاد به نماز و روزه توجه نداشتم و خودتان می‌دانید که 3 سال است تکلیف رسیده‌ام و چقدر از نماز و روزه‌هایم شده‌ام و چقدر نشده‌ام حدودا 75 روز روزه قضا و حدودا 5/1 سال نماز قضا دارم اگر برایتان ممکن شود و توانستید هرچه چقدر را که می‌توانید ترتیب آنها را بدهید و سعی کنید که خودتان نماز و روزه قضایی نداشته باشید که مثل من روسیاه نباشید و وصیت کنید در ضمن رضا زارع 100 تومان پول عکس من را داده به او بدهید و پولی را که از محمود طلب دارم حلالش باد. خوب هرچه شما کردید نماز و کارهای دیگرتان. خداحافظ همگی شما ـ غلامرضا صادقیان