وصیت نامه شهید علی صادقی کریم آبادی

بسم الله الرحمن الرحیم ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل‌الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون(آل عمران 169) گمان نبرید کسانی که در راه خدا جهاد نمودند و کشته شدند مرده‌اند بلکه آنها زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند. خدایا ای ایزد یکتا و ای پروردگار بی همتا تو را به بزرگان درگاهت قسمت می‌دهم که اندکی از بار گناهم بکاه تا بتوانم سرم را در درگاه با عظمت تو بلند کنم و طلب مغفرت و بخشش کنم. با سلام به پیامبران الهی از آدم تا پیامبر بزرگ اسلام ختمی‌مرتبت حضرت محمد بن عبدالله این آخرین راهنمای الهی بشریت و سلام به امام عزیزمان خمینی‌ کبیر که هرگز او را نشناختیم وچه افسوس. اما ای مادر عزیزم ای بزرگترین خاطره من ای که تو همیشه بخاطر من نگران بودی و رنج فراوان بردی و مصیبت بسیار تحمل نمودی ومی‌دانم درطول 24 سال عمرم هرگز به دردت‌ نخوردم‌ ولی مادر تو بزرگی و علی کوچکت را که اکنون دستش از چاره کوتاه است ببخش و از اینکه بدون اجازه‌ات به جبهه رفتم از خدا می‌خواهم که تو من را عفو کنی . ای پدر عزیز که با رنج بسیاری‌ مرا بزرگ نمودی و حالا هم بدون اینکه به دردت بخورم و حتی در پیشگاهت جسارت ادب می‌نمودم پدرمرا ببخش چون علی کوچک است. ای برادرانم از شما نیز طلب عفو می‌کنم. ای خواهرم تو نیز برادرت را عفو من تو را به بی‌بی زهرا سفارش می‌کنم . چیزی ندارم که برای آن وصیتی بنویسم جز باری گناه که آن هم نیز اگر خداوند بیامرزد با خود می‌برم من وامی گرفتم چند قسط دیگرش مانده است که آنرا پرداخت کنید. در آخر از همه ی شما حلالیت می طلبم و التماس دعا دارم. والسلام.