وصیت نامه شهید محمدرضا رجبی هامانه

بسم‌الله‌الرحمن الرحیم «ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل‌الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون» (آل عمران ـ 164) پیش از اینکه خواسته باشم وصینامه خویش را شروع کنم باید برای اینکه خداوند به ما نعمت عطا کرد تا اینکه در این روزگار بعداز گذشت 1400 سال از آمدن دین مبین اسلام بتوانیم آن را زنده کنیم تشکر کنم و شکر هم نمی‌باشد مگر اینکه دعا برای امام چون اگر برای امام دعا کنیم می‌رسانیم که قدر نعمت خدای را می‌دانیم با توجه به آیه شریفه لئن شکرتم لازیدنکم و اما چند نکته را می‌خواستم به عنوان برادر کوچکتان از من داشته باشبد اول به پدر و مادرم می‌گویم که در سوگ من گریه نکنید چون دنیا فانی می‌باشد و آخر سر می‌روم و امیدوارم که پدر و مادر از من راضی باشند و همین که با این کار خودم ایشان را جلو خدا و رسول‌الله روسفید کردم از من راضی باشند و اما به شما برادران و خواهرانم توصیه می‌کنم نسبت به پدر و مادرمان خوش رفتار باشید و هیچوقت به ایشان بی‌احترامی نکنید و از اینکه من در بین شما نیستم غمگین نباشید زیرا دیر یا زود باید می‌رفتم چه بهتر با مرگ سرخ برویم و بدانید که این شهادت خود افتخاری است و عنایت خداوند نه غضب خداوند بعضی خیال می‌کنند شهادت به خاطر این است که انسان کار بدی کرده نه، بدانند که مطمئنا کار خیلی خوبی کرده که خدا عاشق او شده و اما چند خواهش که امیدوارم بعداز من انجام دهید: من 4 روزه به خاطر آموزش نظامی قضا دارم که امیدوارم به جا آورید یا اینکه مقداری پول در دست است به کسی بدهید تا آن را به جا آورد. کتابهای من و اگر بعداز من کسی به حوزه رفت به او بدهید و اگر مهدی یا کسی دیگر نرفت کتابهای حوزه آن را به مدرسه بدهید و بقیه را به خواهرانم بدهید. خدایا خدایا تا انقلاب مهدی(عج) خمینی را نگهدار محمدرضا رجبی.