وصیت نامه شهید جمال دهقان بنادکی 2
بسم رب الشهدا والصدیقین
ربنا افرغ علینا صبرا و ثبت اقدامنا وانصرنا علی القوم الکافرین
با سلام به منجی عالم بشریت امام حجة‌ابن الحسن علیه السلام و نائبش حضرت امام خمینی و دورد بر شهدای راه حق و اسلام وصیت خود را شروع می‌کنم، باشد که سندی باشد بر فداکاری و ایثار جوانانی که هستیشان را فدای دین خدا کردند. دینی که برای حفظش خون علی‌ها و حسین‌ها به پایش ریخته شده و پهلوی فاطمه‌ها به خاطرش شکسته شده و جگر حسن‌ها در راهش پاره پاره شده مکتبی که برایش موسی‌بن جعفرها زندانی شده‌اند و شکنجه‌ها دیده‌اند. خدایا مرا توفیقم ده که راه اینان را که من آنها را رهبران خود می‌خوانم ادامه دهم و جان ناقابلم را برای راهشان تقدیم بسازم.
مادرجان و پدر عزیزم شما را از اینکه چنین فرزندی داشتید تا او را در راه خدا و اسلام فدا کنید تبریک می‌گویم زیرا خیلی‌ها می‌خواهند تا چنین تحفه‌هایی داشتند و در راه معبودشان قربانی می‌کردند. شما هروقت به یاد افتادید به فکر ابرایهم و هاجر باشید که فرزندشان اسماعیل را با رغبت به قتلگاه بردند. و هروقت خواستید برایم بگریید برای علی اکبر حسین بگریید. و هر موقع خواستید مرگم برای اسلام ثمری داشته باشد و کوبنده باشد برای دشمنان اسلام به یاد اسیری زینب بیفتید.
گرچه من کوچکتر از آنم که پیام برای ملت همیشه در صحنه ایران بدهم ولی چند کلمه‌ای عرض می‌کنم یک مسئله مهم که تمامی جنگها و همه این خونهایی که ریخته می‌شود برای آن است که حفظ شعائر مذهبی است که باید ملت ما آن را رعایت کنند. نماز جمعه و جماعت را فراموش نکنید و به جوانان محله سفارش می‌کنم که اسلحه خونین من را از زمین بردارند و نگذارند که سنگر خونین من خالی باشد. خواهرم محجوب باش که حجاب تو پیام خون شهید است.
دیگر مسئله مهم این است که دعاها را فراموش نکنید و در هنگام دعا امام امت را فراموش نکنید که امید مستضعفان جهان است.
والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
19/10/1361 ـ جمال دهقان