وصیت شماره 1 - شهید عبدالعلی نصر آزادانی

بسم الله الرحمن الرحیم
و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات بل احیا ء و لکن لا تشعرون .
و کسانی را که در راه خدا کشته می شوند مرده نگوئید بلکه زنده اند دولی شما درک نمی کنید .
آری برادر من سربزم سربازیکه از دشتهای سرسبز شمال گرفته تا هوای گرمسیر خوزستان آمده ام که به جهانیان ثابت کنم که اسلام فرزندانی دارد که از مکتبش و از ناموسش دفاع کن بله سربازم سربازیکه می خواهد پرچم اسلام را در سراسر جهان به اهتزاز درآورد تا با خون خودم این مزدوران آمریکائی را بیرون کنم چون مولای من علی ع می فرماید ذلیل مردان کسانی هستند که بیگانه ای بر کوچه وخیابان آنها تاخت و تاز کنند من هم امروز فرمایشات مولا و صاحبمان ولی عصر عج و رهبر کبیر انقلاب و امام خمینی را تا پای جان انجام می دهم هم چون مکتبی که شهادت دارد اسار ندارد خداوند در این دنیا که نتوانستم آنطور که تو می خواهی زندگی کنم پس مرگم را آنچنان قرار ده که لااقل بدینگونه کفاره گناهان کبیره و صغیره را ادا کرده باشم خدایا تو می دانی که بر همین عازم جبهه جنگ کفر و ایمان و اسلام و شرک و حق و باطل شدم عازم شدم تا شاید بتوانم قدمی در راه رضای تو بردارم و پاک شوم و اذان دخول کسب کنم شاید از روی لطف و کرمت مرا از بندگان خود قرار دهی برادران همیشه فقط و فقط برای رضای خدا کار کنید و یک عرض با پدر و مادرم و قوم و خویشان دارم که اگر من شهید شدم هیچ ناراحت نباشید و بر سر قبر من گریه نکنید زیرا کسی نبود که بر سر قبر حسین ع گریه کند . و یک سخن نیز با برادرانم ای برادران شما امیدان آینده انقلاب هستید و شما وارث خون شهیدان می باشید .
" والسلام"