عشق به جهاد

راوی احمد مرجانی: دفعه آخر که به خاطر جراحتش ترکشی که در چند سانتی متری قلبش مهمان بود به مرخصی می آید بیش از سه روز تاب ماندن نمی آورد و هنگامی که در بازگشت با ممانعت دلسوزانه مادر مواجه می شود مجید این پرسش بسیار را مطرح می کند که مادر آیا گریه هایی که برای امام حسین(ع) می کردی خدای ناکرده دروغ بوده است مگر ندای هل من ناصر حسین را از کربلا نمی شنوی مادر با شنیدن این نکته ظریف به ناچار تسلیم اراده فرزند می شود اینجانب که او با همان تن مجروح به دیار دوست مشتابد تا به قول خود نگذارد که جای خالی او را شخص دیگری پرکند والله بر زمین افتاده اش همچنان خاک بخورد.