وصیت شماره 1 - شهید سیداحمد محمودی

بسم ا… الرحمن الرحيم و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل ا… امواتاً بل احياء عند ربهم يرزقون گمان نبريد آنان که در راه خدا شهيد شده اند مرده اند آنها زنده اند و در نزد پرورد گارشان روزي مي خورند. تکليف تکليف است و بايد به نحو احسن انجامش داد، جنگ جنگ است و عزت و شرف و دين ما در گرو آن است با سلام بر امام امت شهيد پرور ايران و سلام بر پدر و مادر مهربانم اميدوارم اگر در طول عمر خود نسبت به آنها کوتاهي کرده ام مرا ببخشند. از تمام اقوام و همسايگان و رفقا و برادرم برايم حلاليت بطلبيد. من به جبهه آمدم و از زندگي دنيا گذشتم تا در آخرت زندگي خوبي داشته باشم و از اسلام و قرآن و مرزهاي ميهن اسلامي خود و از خون هايي که در اين راه مقدس از صدر اسلام تا کنون ريخته شده است دفاع نمايم و به نداي هل من ناصر ينصرني حسين (ع) که در هزار و چهارصد سال قبل در کربلا به زبان آورد پاسخ گويم و از امت حزب ا... مي خواهم که پاسدار خون شهيدان باشند و جبهه ها را خالي نگذارند و از وجود رهبر کبير انقلاب نهايت استفاده را بنمايند و گوش به فرمان و مطيع امر او باشند و از برادرم سيد محمد مي خواهم که اگر لياقت شهادت داشتم و شهيد شدم در تمامي کارها به پدرمان کمک کند و جاي خالي مرا در خانه پر کند و خواهرم را از بابت من ديده بوسي نمائيد و هر کس بعد از شهادتم به شما مراجعه کرد و من به او بدهکار بودم بپردازيد و در آخر از دوستانم مي خواهم که نگذارند اسلحه من بر زمين بيفتد. والسلام به اميد پيروزي نهايي و فتح کربلا. مورخ 18/10/ 65 سيد احمد محمودي تيپ ويژه شهدا