وصیت شماره 1 - شهید محمدرضا فخارجوان

بسم ا… الرحمن الرحيم با سلام و درود به امام زمان (عــج)‌و نائب برحقش رهبر کبير امام خميني(رض) و امت حزب ا... و شهيد پرور. وصيتنامه خود را اينگونه مي‌نويسم: آنقدر به جبهه مي‌روم و مي‌جنگم تا شهيد شوم، اي جوانان نکند در رختخواب ذلت بميريد که حسين(ع)‌ در ميدان نبرد شهيد شد. اي جوانان مبادا در غفلت بميريد که علي(ع) در محراب عبادت شهيد شد. اي مادران از رفتن فرزندانتان به جبهه جلو گيري نکنيد که فردا در محضر خدا نمي‌توانيد جواب زينب(س) را بدهيد که تحمل شهادت 72 شهيد را نمود. برادران استغفار و دعا را از ياد نبريد که بهترين درمان ها براي تسکين دردهاست و هميشه بياد خدا باشيد و در راه او قدم بردايد و هرگز دشمنان بين شما تفرقه نيندازند و شما را از روحانيت متعهد جدا کنند که اگر چنين کردند روز بدبختي مسلمانان و روز جشن ابر قدرت هاست. حضورتان را در جبهه‌هاي حق عليه باطل ثابت نگه داريد. تقاضايم از پدرو مادرم اين است که اگر فيض شهادت نصيبم گشت براي من گريه نکنيد بلکه به ياد حسين (ع) و براي او و ياران وفادارش گريه کنيد. صبر را پيشه خود سازيد، استقامتتان را از دست ندهيد که دشمن از ضعف شما سوء‌ استفاده کند. اگر شهيد شدم آنانکه پيرو خط سرخ امام خميني(رض) نيستند و به ولايت او اعتقاد ندارند بر من نگريند و بر جنازه من حاضر نشوند اما باشد که خون شهداء آنان را دگرگون سازد و به رحمت الهي نزديکشان کند. سلام مرا به رهبر عزيزم برسانيد و بگوييد تا آخرين قطره خونم سنگر اسلام را ترک نخواهم کرد. با خداوند پيمان مي‌بندم که در تمام عاشوراها و در تمام کربلاها با حسين (ع)‌ همراه باشم و سنگر او را خالي نکنم تا هنگامي که همه‌ احکام اسلام در زير پرچم اسلامي امام زمان (عــج) به اجرا در آيد. خدايا خدايا تا انقلاب مهدي خميني را نگهدار، از عمر ما بکاه و بر عمر رهبر بيفزا. محمدرضا فخارجوان 28/9/1365