وصیت نامه

سوره آل عمران آيه 195
«فالذين هاجروا و اخرجوا من ديارهم و اوذوا في سبيلي و قاتلوا و قتلوا لاکفرن عنهم سيئاتهم ولادخلنهم جنات تجري من تحتها الانهار ثوابا من عندالله والله عنده حسن الثواب»
آنان که از وطن خود هجرت کردند و از ديار خود بيرون رانده شدند و در راه خدا رنج کشيدند، جهاد کردند و کشته شدند، همانجا بدي هاي آنان را مي پوشانيم و آنان را به بهشت هايي که زير درختان آن نهرهاي آب جاري و روان است، داخل مي کنيم و اين پاداشي است از جانب خدا.
با نام و ياد خداوند رحمان و رحيم و مهربان که در حق بنده حقير از هيچ چيزي کم نگذاشته است و سلام و درود به محضر صاحب العصر والزمان (عج) و روح پاک امام راحل(ره) و رهبر عالم تشيع و اسلام قائدنا آيت الله سيد علي خامنه اي (مدظله العالي) و روح پاک تمامي شهداي اسلام به خصوص سيد الشهداء اباعبدالله الحسين(ع) که جان ها همه فداي آن بزرگوار.
به موجب آيه شريفه «کل نفس ذائقه الموت» تمامي موجودات از چشيدن شربت مرگ ناگزير بوده و حيات ابدي منحصر به ذات اقدس باري تعالي مي باشد.
اين دنيا با تمامي زيبايي ها و انسان هاي خوب و نيکوي آن محل گذر است نه وقوف و ماندن! و تمامي ما بايد برويم و راه اين است. دير يا زود فرقي نمي کند؛ اما چه بهتر که زيبا برويم.
پدر و مادر عزيزم که سلام و درود خداوند بر شما باد
از شما کمال قدرداني را دارم که مرا با محبت اهل بيت(ع) و راه ايشان و در کمال صبر و عاشقانه بزرگ کرديد و هميشه کمک حال من بوده ايد. از شما عذرخواهي مي کنم و سرافکنده ام که فرزندي خوب براي شما نبودم و در حق شما آنچنان که بايد خوبي نکرده ام. از شما مي خواهم که مرا حلال کنيد.
در حق اين فرزند حقيرتان دعا کرده و از خداوند بخواهيد که او را ببخشد و اين قرباني را در راه خود بپذيرد. مي دانم که شما ناراحت نيستيد؛ زيرا هيچ راهي بهتر از اين نيست و اين را شما به من آموخته ايد و اين هميشه آرزوي ديرينه من بوده که خدا عاقبت مرا با شهادت در راهش ختم به خير گرداند.
خوش ندارم که اين شادماني را با لباس هاي سياه و غمگين ببينم، غم اگر هست براي بي بي جان حضرت زينب(س) بايد باشد، اشک و آه و ناله اگر هست براي اربابمان ابا عبدالله الحسين(ع) بايد باشد و اگر دلتان گرفته روضه ايشان را بخوانيد که منم دلم براي روضه ارباب و خانم جان تنگ است.
اما چه خوشحالي بالاتر از اينکه فدايي راه اين بزرگواران شويم. پس غمگين نباشد.
برادر عزيزم
مرا حلال کن و ببخش، مي دانم که در حق تو هم کوتاهي کردم، برايم دعا کن و مرا نيز حلال کن، خدا را سرلوحه کارهاي خود قرار بده. از خداوند مي خواهم هميشه کمک حال تو برادر عزيزم باشد. دعا برايم يادت نرود.
از فاميل، همبستگان نيز مي خواهم که مرا حلال کنند و ببخشند و برايم دعا کنند.
رفقا، دوستان و همکاران و همنشينان عزيزم
که شايد بيشترين اوقات زندگيم را در کنار شما بوده ام، خداوند را شاکرم که در رفاقت هم به من لطف عطا کرده که دوستان و همنشيناني به خوبي شما دارم تا تکميل کننده و ياري دهنده من باشيد. شما همگي مي دانيد من راه خود را انتخاب کردم و اين راه را دوست داشته و دارم و خيلي از شماها هم کمک کننده من بوديد از تمامي شما عذر مي خواهم که رفاقت را در حق شما تمام نکرده و ملتمسانه خواهانم که مرا عفو کنيد و حلالم کنيد.
مرا ببخشيد، برايم بسيار دعا کنيد و در روضه هاي ارباب و مجالس عزاداري اهل بيت(ع) مرا فراموش نکنيد.
من خود را در حد و اندازه اي نمي بينم که براي کسي نصيحت و پندي داشته باشم و اگر ما دنبال پند و نصيحت باشيم چه بسيار است. فقط مي خواهد چشم بينا و گوش شنوا.
خنک آن روز که پرواز کنم تا بر دوست
به اميد سر کويش پر و بالي بزنم
من به خود نامدم اينجا که به خود باز روم
آن که آورد مرا باز برد تا وطنم
مرغ باغ ملکوتم نيم از عالم خاک
چند روزي قفسي ساخته اند از بدنم
پناه مي برم به خداوند مهربان و از او مي خواهم که بر من سخت نگيرد.
شب اول قبر دعا برايم را فراموش نکنيد رفقا.
و من الله التوفيق