وصیتنامه شهید احمد اسدی

 ««بسم الله الرحمن الرحيم »»
پدر و مادر مهربان، اين وصيت‌نامه من پس از شهادت است قبل از اين كه اين سعادت نصيبم شود من شروع كرده‌ام.
اميدوارم بتوانم براى خدا و اسلام و قرآن، جان بى‌ارزشم را به الله، آفريننده خود تسليم نمايم، اميدوارم بتوانم براى شما يك فرزند نيكو و صالح بوده باشم، از شما مي خواهم پس از شهادتم هيچ گونه گريه و زارى نكنيد، بلكه خوشحال باشيد، زيرا من پيروز شدم و به آرزوى خود رسيدم.
و اميدوارم برادران و دوستان من، بعد از من، بتوانند با پايدارى، مرز و بوم اين كشور اسلامى را از دست دشمنان پليد و كافر پاك گردانند، مادرجان هر موقع به ياد من افتادى و خواستى گريه كنى و يا اين كه بر سر قبر من بيايى، آن لحظه به فكر كربلاى حسين (ع) باش كه در آن زمان با كافران و ستمگران براى پا برجا ماندن اسلام و آزادى تمام مسلمانان از زير سلطه يزيد جنايتكار جانى، چگونه جان خود و فرزندان عزيزيشان را دو دستى تقديم حق تعالى نمودند.
مادر مگر على‌اكبر و قاسم و سرباز شش ماهه‌اش در عاشورا در كربلاى حسينى شهيد نشدند و مگر حضرت عباس، دو دستش را از كين جدا نكردند، پس من كه از آن بزرگواران بيشتر نيستم، بلكه يك بنده گنه كارم.
پدر و مادر مهربان، در آخرين لحظه‌هاى سرخ خدانگهدار.
««احمد اسدى مورخه 1362/07/26 »»