وصیتنامه شهید احمد حمیدی جلال

بسم الله الرحمن الرحیم
ربنا افرغ علینا صبراً و ثبت اقدامنا و انصرنا علی القوم الكافرین.
بار پروردگارا ای رب العالمین ای غیاث المستغیثین و ای حبیب القلوب الصادقین ترا شكر كه شربت شهادت این یگانه راه رسیدن انسان به خودت را به من بنده حقیر و گناهكار خود ارزانی داشتم، ترا شكر كه این تنها نعمت خداپسند خودت را بر این انسان ذلیل عطا فرمودی و من تنها راه سعادت خویش را سعادت در راهت یافتم چه زیباست لطف و عنایت پروردگار نسبت به بندهاش. خداوندا مرا از این همه لطف و عنایت دور مگردان و شهادت را نصیبم كن: با آگاهی و شناخت و با یقین میروم بسوی جهاد، بسوی خدا، بسوی شهات، من تا هنگامیكه دشمن را به لرزه نیندازم نمیخواهم بسادگی كشته یا مجروح شوم.
اینجانب سرباز وظیفه احمد حمیدیجلال فرزند تراب حمیدیجلال اهل تهران وصیت میكنم ای پدرمهربانم و ای مادر مهربانم من در زمانی كه زنده بودم به شماها رنج فراوانی رساندم مرا میبخشید كه نتوانستم جبران كنم وقتیكه من به لقاءالله پیوستم اگر میخواهید من در آن دنیا از شماها راضی باشم حتی یك قطره اشك برای من نریزد، از پدرم و مادر و برادرم و خواهرم و از همه دوستان و از آشنایان خداحافظی میكنم. اگر با ریخته شدن خون من دین محمد پایدار میماند- پس ای گلولهها و ای خمپارهها مرا دریابید.
روز سه شنبه 1360/11/27 بهمن