وصیتنامه شهید احمد کوچکی

بسم الرب الشهدا و الصديقين
ان الله يحب الذين يقاتلون فى سبيله صفا كانهم بنيان مرصوص
همچنان كه وصيت يك وظيفه شرعى است و چون من چند روز ديگر عازم سفر شهادتم از ايزد متعال، پيروزى اسلام و طول عمر امام را مى‌طلبم. اين وصيت نامه را مى‌نويسم تا اين كه به آخرين و بلندترين وظيفه‌ام عمل كرده باشم و آرزويم شهادت و پيروزى جهان اسلام است. آرزو دارم شهيد شوم تا اين كه خداگونه شوم و به اوج كمال انسانيت برسم البته در زندگى‌ام كه خدمت چشمگيرى به اسلام انجام ندادم شايد با شهادتم خدمتى به اسلام و وطن عزيزم ايران كرده باشم. چون من به اين آيه شريفه رسيدم كه گفته است لن تنالوا البر حتى تنفقوا بها تحبون؛ آنچه كه دوست مى‌داريد از جان و مال را انفاق كنيد. و اين گونه بود كه اسلام را بالاتر از جان ناچيز خود ديدم و در اين موقعيت زمان كشورمان عازم جبهه ی اسلام عليه كفر شدیم تا اكنون اين درخت جوان انقلاب اسلامى را بارور سازيم.
من وصيت مهمى ندارم و تنها وصيت من به خانواده‌ام و مادر عزيزم اين است كه تا سر حدّ ممكن بردبارى و از ناراحتي هاى ديگر خوددارى كنيد و من را حلال نمایید و مانند مادران و پدر گرامي که فرزندان خود را در راه خدا از دست داده‌اند اجر خود را بخواهيد كه مرگ من فى سبيل الله باشد من هم از خدا سعادت و تكامل روز افزون جمهورى اسلامى و امام و امت قهرمان را خواهانم و اميدوارم كه فرزند خوبى براى شما بوده باشم و به دوستانم بگوييد كه خيلى معذرت مى‌خواهم که نتوانستم از شما حلالیت بخواهم و اميدوارم مرا حلال كنيد. به اميد پيروزى اسلام بر همه مستكبران.
مرگ بر امپرياليسم