وصیتنامه شهید اسماعیل اسدی

بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خالق یكتا، و خالق مخلوقات این جهان پهناور، با درود به پیامبر و یارانش و به تمام بندگان نیكوكار خدا، نامه یا وصیت نامه‌ام را شروع مى‌كنم تا بعد از من كه از این جهان فانى رخت بربستم برایم شایعه پراكنى نكنند و یا مرا به مسلكى یا مكتبى كه مرام من نیست نچسبانند.
من اسماعیل اسدى، فرزند حیدر و مادرم، سبحان محمدى، ساكن آویان با خرز، شماره شناسنامه‌ام 334، سال تولد 1340. من مسلمان، و پیرو مذهبم تشیع، و به هیچ یك از این احزاب و گروه هاى امروز وابسته نیستم به جز رهبرم امام خمینى، داراى همسر دائمى هستم، از مال دنیا چیزى ندارم؛ بعد از مرگ من مهریه زنم را با اضافه جهازیش را اگر خواست بدهید، و چیزهایى كه در دست خودش است مثل ساعت و یا چیزى دیگرى كه دارد بر او ببخشید و او را آزاد بگذارید كه هر طورى كه دلش مى‌خواهد زندگى كند و تا وقتى كه دلش خواست در خانواده شما باشد و با شما زندگى كند از او خوب سرپرستى كنید تا او از من راضى باشد.
 آن موتورى كه دارم مى‌توانید بفروشید، اگر بچه‌اى داشت و با شما بود كه خوب، و اگر از شما جدا شده بود مى‌توانید از این پول، براى خرجى بچه‌اش بدهید و اگر زنده بود تا مدت 2 سال به دست او باشد و بعد از دو سال مى‌توانید از او بگیرید، از این قالى‌هایى كه به اسم من است مى‌توانید یكى را به مسجد بدهید.