وصیت نامه شهید محمدرضا آقایی میبدی

بسم الله الرحمن الرحیم 
« و جعلنا من بین ایدیهم سدا و من خلفهم سدا فاغشیناهم فهم لا یبصرون » 
 «و از پیش و پس ( راه خیر را ) بر آنها سد کردیم و بر چشماشان پرده افکندیم که هیچ ( راه حق ) نبینند ». 
سلام ای امت عزیز و ای پدر ومادرم و با سلام و درود به رهبر کبیر انقلاب آیت الله خمینی و با سلام به شهدای راه حق و با سلام به مادر وپدر عزیز، وصیت نامه خود را آغاز می کنم، البته این وصیت نامه به امت شهیدپرور میبد و خانواده ام می نویسم و بعضی از آنها جنبه خصوصی داردو باید مرا ببخشید که به شما وصیت می کنم اما وظیفه من است که یک یادگاری برای شما بجا گذارم. 
ای امت حزب الله و شهیدپرور میبد این را می دانید که هر موقع خداوند بخواهدشخصی را از این دنیا ببرد می برد و هر موقع که بخواهد و اراده کند که بنده اش را نگه دارد نگه می دارد چه در جبهه و چه در خانه، هر کجا که باشد و اگر خدا بخواهد که انسان زنده بماند حتی اگر در چهار متری هواپیمای دشمن هم  باشد، کاری می کند که دشمن نتواند درست ببیند و بنده اش را محفوظ نگه می دارد پس ای پدر و مادری که از ترس مرگ پسرت از رفتن به جبهه و جهادش جلوگیری می کنی پسرت را آزاد بگذار تا بتواند سهم خود را نسبت به اسلام ادا کند. ای پدرها و مادرها ! اگر جلوی پسرتان را بگیرید و نگذارید که آرزوی او بر آورده شود و به جبهه بیایند واقعاً در حق آنها ظلم کرده اید زیرا جبهه انسان را می سازد و برای آخرت آماده اش میکند و آن خانواده در چنین شرایطی است که به وصیت شهدای انقلاب و جنگ عمل نکرده اند و نزد خدا مسئول می باشند و دیگر این که ای ملت عزیز شما باعث افتخار حضرت رسول صلوات الله وعلیه  هستید و همه کشورهای خارجی هم از روی ناچاری شما را قبول دارند، پس به این تقاضای حقیر گوش دهید و آن این است که از غیبت و تهمت و دروغ جداً خودداری کنید چون دروغ باعث نفاق، تهمت باعث کینه توزی و دشمنی و غیبت باعث ضعف ایمان و تفرقه است و هر کس این سه چیز منفور را از خود دور نکند رفتن خود را به بهشت به تأخیر انداخته است. یکی دیگر از تقاضای من این است که به خانواده های عزیز شهدا و مفقودین و اسراء و معلولین ومجروحین جنگی احترام بسیار بگذارید، در مراسم و مجالسی که به مناسبت های شهیدان از قبیل سالگرد ـ هفته وغیره شرکت کنید واین مجالس را خالی نگذارید این عزیزان جانشان را در راه اسلام ومیهن دادند و واقعا ً سزاوار هستند که مجالس شان هیچ جای خالی نداشته باشد  واین گلایه هم از مردم محل خودم که در « مسجد زر اسب » موقع مجالس شهیدان مسجد تقریبا ً می توان گفت که خالی است واین است که دشمن را خوشحال می کند.  پیامم به دانش آموزان و همکلاسی هایم این است که به درسهایشان همان قدر اهمیت قائل باشند که به جبهه اهمیت قائل هستند. پیام من به برادران عزیز این است که مواظب خود باشند چون با هر نگاهشان یک نقطه سیاه روی قلبشان نقش می بندد. خواهران عزیز مواظب حجابشان باشند چون بهترین زینت برای آنهاست. پدران و مادرها با بچه هایشان مهربان باشند وآنها را مسلمان و واقعی تربیت کنند. پیام من به مادر وپدر وخانواده ام این است که در مقابل شهادت من از انقلاب هیچ توقعی نداشته باشند ومزدشان را تنها از خدا بخواهند واگر خداوند لیاقت شهادت به من عطا فرمود خدا را شکر کنند چون امانتش را به همین گونه که خدا می خواسته است به او تحویل داده اند ونمی گویم که گریه نکنید چون لازمه محبت نسبت به فرزند این است که موقع مهاجرت او به سوی معبود ناراحت شوید وگریه بکنید اما نمی خواهم که طوری گریه کنید که دشمن خیال کند با شهادتم ناراحتید بلکه باید گریه شما گریه شوق باشد واز شما می خواهم اگر مقدور بود یازده روزه برایم بگیرید تا خداوند از من راضی باشد . 
پیام من به برادرانم محمد ومحسن این است که درسهایشان را بخوانند واز خالی بودن جای برادرشان ـ رضا ـ ناامید نباشند.
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار 
رزمندگان اسلام پیروزشان بگردان .
والسلام (( محمدرضا آقایی میبدی ))