وصیت نامه شهید محمدرضا دهقان کریم آبادی

تَزُولُ الْجِبَالُ وَ لَا تَزُلْ عَضَّ عَلَی نَاجِذکَ أَعِرِ اللَّهَ جُمْجُمَتَکَ تِدْ فِی الْأَرْضِ قَدَمَکَ ارْمِ ببَصَرِکَ أَقْصَی الْقَوْمِ وَ غُضَّ بَصَرَکَ وَ اعْلَمْ أَنَّ النَّصْرَ مِنْ عِنْد اللَّهِ سُبْحَانَهُ.
کوه ها از جا کنده شوند، تو از جای خود حرکت کن. تو باید در میدان جنگ از کوه ها محکم تر باشی و راه فرار پیش نگیری، دندان روی دندان بنه، سختی های جنگ را بر خود هموار کن، کاسه سرت را بخدا عاریه بده، در جنگ از سرت بگذر یا تمام افکار و خیالاتت را بخدا معطوف دار، پای خود را چون میخ در زمین بکوب، در میدان جنگ ثابت قدم باش و از بسیاری دشمن نترس، چشم بینداز تا انتهای لشکر را ببینی، تا تمام دشمنان شکست نخورند ایمن مباش یا اینکه آخرین حیله و تدبیر آنان را در نظر بگیر تا در کار خود بینا باش، و چشم خود را بپوش، پس از آگاهی  به حیله و تدبیر دشمنان به هر طرف نگاه نکن و از برق شمشیر ایشان وحشت نداشته باش، و بدان فتح و پیروزی از جانب خداوند سبحان است، پس از بکار بردن آداب جنگ اگر خواست خدا باشد فتح و نصرت نصیب تو خواهد گردید.  (نهج البلاغه خطبه 11)
یَا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَا لَکُمْ إِذَا قِیلَ لَکُمُ انْفِرُوا فِی سَبیلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَی الْأَرْضِ أَرَضِیتُمْ بالْحَیَاةِ الدُّنْیَا مِنَ الْآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا فِی الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِیلٌ (سوره توبه آیه 38)
 ای افراد با ایمان شما را چه شده که وقتی گفته شود در راه خدا برای مبارزه با دشمنان حق و عدالت حرکت کنید به زمین سنگینی می کنید آیا زندگی دنیا را بر حیات جاوید ترجیح می دهید بدانید که لذت های دنیا در برابر خوشی های آخرت اندکی بیش نیست.
با درود و سلام فراوان به حضرت آدم و از آدم تا ابراهیم و از ابراهیم تا محمد(ص) و از محمد تا مهدی (عج) و نایب بر حقش امام خمینی و درود و سلام بیکران بر شهیدان صدر اسلام تا امروز.
بار پروردگارا: نمی دانم چگونه تو را شکر گزار باشم که مرا در این برهه از زمان قرار دادی. که بتوانم  ندای هل من ناصر ینصرنی امام خاص را جواب گویم و تنها سرمایه دنیوی ام را که چیزی جز جان بی ارزشم نیست در راه الله فدا کنم و باشد که از ریخته شدن خونم درخت خون با اسلام تشیع سرخ آبیاری گردد. این بنده ناچیز وصیتی ندارم به جز اینکه توصیه می کنم به برادرانی که هنوز به جبهه حق علیه باطل وارد نشده اند و از جبهه ها فرار کرده اند، برادر سلاحت را غریب مگذار و بر گیر و با اتکا به خداوند سینه کفر را بشکاف تا دشمن بداند فرد مسلمان خواری طلب نیست و تا آخرین نفس می جنگد.
برادر شعارت این باشد لااله الا الله یعنی تمام هستی که بر روی زمین  هست این ها «اله» هست و باید دل بکنی و دل را به سوی الله همان معبود خود ببندی و با آن سلاح محکم و استوار بر علیه باطل بروی که بازگشت همه ما بسوی اوست و اوست که ما را آفریده و اوست که جان را می گیرد.
والدین عزیز در این لحظه بیاد زحمات شما افتادم که من چه فرزند بی وفائی بودم که نتوانستم کوچک ترین خدمتی در قبال ذره ای از محبت های شما انجام دهم، در این لحظه که جزء شیرین ترین لحظه های زندگی من است از شما حلالیت می طلبم و امیدوارم مرا ببخشید و افتخار کنید که توانستید امانتی که به شما داده بود به خود خدا برگردانید و از اینکه نتوانستم زحمات شما را جبران کنم از شما طلب بخشش می کنم، و از شما مردم تقاضا می کنم که مبادا قلب امام را ناراحت کنید و مبادا باعث شکست انقلاب شوید و از شما تقاضا می کنم یک لحظه امام و روحانیت را تنها نگذارید و سنگرها را خالی نگذارید و از شما خواهران عزیزم می خواهم که برای شهادت من گریه و زاری نکنید و اگر خواستید گریه کنید برای علی اکبر حسین و علی اصغر حسین بن علی گریه کنید مانند زینب که برای 72 تن از یاران حسین و امام حسین عمل کرد عمل کنید. و از تو برادر عزیز و گرامی و ارجمندم می خواهم که تا آخرین قطره خونت امام را تنها نگذاری.....
و ای کسانی که از جبهه به عنوان مرخصی رفته اید و بر نگشته اید و در بهاباد کاری نداشته اید (بدانید که اگر من شهید شدم در آن دنیا جلو راهتان را می گیرم و اگر می خواهید که شهیدان جلو راهتان را نگیرند به سوی جبهه ها حرکت کنید و امام عزیز را یاری دهید وگرنه تمام شهیدان جلو راهتان را می گیرند و به شما می گویند چرا وعده می دهید ولی به آن عمل نمی کنید.
...خدایا من فقط در راه تو می جنگم نه برای زمین گشایی...
والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته