وصیت نامه شهید احمدعلی نورآبادی
بسماللهالرحمن الرحیم ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیلالله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
گمان مبرید آنان که در راه خدا کشته شدهاند مردهاند بلکه آنان زندهاند و در پیش خدا روزی میخورند
اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد
پروردگارا زندگی مرا مانند زندگی محمد قرار بده و مرگ مرا مانند مرگ محمد قرار بده و با درود و سلام فراوان به ولی عصر(عج) و نایب برحقش امام امت و با درود و سلام فراوان به ارواح پاک و طیبه شهدا و با درود و سلام به رزمندگانی که حماسهها میآفرینند و پیروزیهای فراوانی را بدست میآورند و به امید آنکه تمام اسرای عزیزمان در زندانهای بغداد وسیله آزادیشان بدست پرتوان رزمندگان اسلام فراهم گردد انشاءالله، وصیتنامه خود را آغاز میکنم.
بسمه تعالی
باری ای پدر و مادر عزیز میدانم شما برا ی من زحمتها کشیدهاید ولی باید افتخار کنید که یک امانت کوچکی که خدا به شما داد و حالا او را در راه خدا فدا کردید و من راضی ندارم که وقتی خبر شهادت من را به شما رساندند شما یک دانه اشک برای من بریزید و شما ای مادر مهربان شما باید ببخشید که در نیمههای شب بلند شدید و به من شیر دادید و شما دعا کنید که این قربانی که کردهاید خدا از شما قبول کند و وقتی که من شهید شدم مرا در نزدیک خودتان به خاک بسپارید و دیگر از تمام همشیرههایم میخواهم که مرا حلال کنند و به شما ای برادر عزیز راه مرا ادامه دهید و من ناراحت هستم که برادری قابل ندارم که راه مرا ادامه دهد و نگذارد که اسلحه من بر زمین بمان و این وصیتنامهای که مینوشتم وقتی مرا به خاک سپردید در جمع مردم بخوانید و من کوچکتر از آن هستم که بتوانم که برای مردم پیام بدهم ولی به عنوان تذکر انشاءالله از من قبول میکنند باری ای امت حزبالله و ای مردم شهیدپرور امیدوارم که این جبههها را پر کنید و کمک به جبههها یادتان نرود و از این پیر جماران امام امت پیروی کنید و در صفوف درهم فشرده نماز عبادی سیاسی و دشمن شکن جمعه شرکت کنید و پشتوانه روحانیون باشید که اگر این روحانیان نبودند از اسلام هم خبری نبود و هرچه شما کردید دعاهای خیرتان که همانا امام جعفرصادق(ع) میفرماید دعا زودتر از نیزه آهن فرو میرود دیگر عرضی ندارم التماس دعا دارم.
خیلی باید ببخشید وقت زیادی ندارم و خیلی بعد خط نوشتم
والسلام علی من اتبع الهدی - به مورخ 62/12/20
ثبت دیدگاه