وصیت نامه شهید علی رضا نورآبادی

((الذین آمنو و هاجرو و جاهدو فی سبیل الله با موالهم و انفسهم اعظم درجه عند الله و اولئک هم الفائزون )) 
به نام یاری دهنده لشکریان و در هم شکننده قوای کافران و درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران .
خدایا تو را شکر می کنم که مرا توفیق دادی که بتوانم در جبهه جنگ شرکت و با کفار بجنگم و هم اکنون از شما پدر و مادر عزیزم ، برادران و خواهران گرامیم ، از شما تقاضا می کنم اگر من شهید شدم به هیچ وجه گریه نکنید چون شهید گریه ندارد و باید آنقدر روحیه شما بالا باشد تا به مردم دیگر روحیه بدهید و مرگ مرا به عنوان عروسی قبول کنید و هم چنین از کلیه فامیل و دوستان می خواهم که به هیچ وجه گریه نکنند و از شما ملت قهرمان و شهید پرور می خواهم که امام را تبها نگذارید و رهنمودهایش را سر مشق خود قرار دهید پدر و مادر عزیزم ببخشید شما را اذیت کردم ، ناراحتتان کردم ، مادر کاری کردی که حضرت زهرا (ع ) پسرش را به لین راه فرستاد . و اما تو هم کاری کردی که چون حضرت علی (ع) فرزندانشان را به این راه هدیه کرد ووقتی که آخر این دنیا قرار است مرگ باشد حیف نیست که مرد در بستر بمیرد ، مرد باید در میدان باشد ، مبارزه کند و حق دیگران را از غارتگران بگیرد . خدایا عمر رهبر را طولانی بگردان و مسلمانان را پیروز . ظهور امام زمان را نزدیک بفرما. و دیگر عرضی ندارم به جز سلامتی شما. 
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار . والسلام علیرضا نور آبادی   19/3/1363