وصیت نامه شهید محمدرضا امامی کاظم آباد

بسم الله الرحمن الرحیم
« و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات و لکن لا تشعرون »
« به کسانی که در راه خدا کشته می شوند مرده نگویید بلکه زنده هستند و شما درک نمی کنید».
با درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران و با سلام و درود بیکران به ارواح پاک تمامی شهیدان از هابیل تا حسین بن علی و از حسین تا شهیدان پانزده خرداد و از شهدای پانزده خرداد تا شهدای 7 تیر خصوصاً شهید مظلوم دکتر بهشتی و شهدای محراب همچون مدنیها و دستغیب ها و صدوقیها و شهدای راه اسلام، وصیتنامه خود را شروع می کنم:
« ما مثل حسین در جنگ وارد شده ایم و باید مثل حسین به شهادت برسیم ». 
امام خمینی
اولاً ای پدر و مادر مهربانم از شما معذرت می خواهم و از شما می خواهم که مرا ببخشید چونکه در دوران کودکی و طفولیت شما را اذیت کردم، از شما حلال بودی می طلبم که نتوانستم کمک شایسته ای به شما بکنم. ای مادر گرامی ! من راضی نیستم که در پشت جنازه من گریه کنی مگر خون من رنگین تر از خون علی اکبر امام حسین و قاسم بن الحسن است پس از مادر علی اکبر عبرت بگیر و تو ای پدر رنج کشیده ام ! در مقابل مرگ من چون سدی استوار و کوهی محکم باش و همچون شیر خروشان باش و خود را طوری نشان بده که اگرمنافقی تو را دید از جای خود بلرزد و خود را در گوشه ای پنهان کند و تو ای خواهرم ! در مقابل مرگ من همچون زینب استوار باش و زینب وقتی خبر شهادت برادرش را آوردند چون کوه استوار بود و از تو می خواهم مانند زینب باشی، می خواهم وقتی خبر شهادت مرا آوردند رو به درگاه خدا بیاوری و خدا را شکر کنی که چنین برادری به تو داد که در راه خدا جهاد کند و شهید شود و شما ای برادرانم ! اگر موقعی شما را آزار و اذیت کرده ام مرا ببخشید و از خدا بخواهید که گناهانم را ببخشد. من به فرمان پیر جماران، امید محرومان، امید مستضعفان، نائب امام زمان،این قلب تپنده امت به فرمان ” هل من ناصر ینصرنی “ او اسلحه را به دوش می گیرم و برای مبارزه با کفر صدامی و صدامیان و جنایتکاران راهی شهر شهادت می شوم و اگر توفیق یافتم و خدا خواست به من بنده ناقابل خودش شربت شهادت بنوشاند. و ای دوستان ! گواهی از خدا بخواهید که خداوند مرا بیامرزد،امام را دعا کنید، دعای کمیل و ندبه و توسل بخوانید، زیارت عاشورا را فراموش نکنید و پیرو روحانیت مبارز و متعهد و پشتیبان ولایت فقیه باشید و به خانواده های شهدا سر بزنید و در غم و شادی و مشکلات آنان شریک باشید و هر وقت دلتان تنگ شد مزار شهدا را زیارت کنید و سعی کنید دعای کمیل را پهلوی قبر شهدا بخوانید و ای برادران محصل ! از شما می خواهم که درسهایتان را رها نکنید و درس بخوانید تا برای مملکت فایده ای داشته باشید و قرآن را فراموش نکنید و از شما می خواهم که در جلسه های قرآن شرکت کنید و از خواهران هموطنم می خواهم که با حجاب اسلامی خود ضربه محکمی برای پوسیدگان و منافقین بزنید و به خدا قسم اگر شما حجاب را فراموش کنید بدانید که خون شهدا را پایمال کرده و خداوند از شما راضی و خشنود نخواهد بود و خدا را شکر می کنم که به من توفیق داد تا در راهش کوشش کنم و این جان ناقابل را برای اسلام فدا نمایم و از برادران دینی خود می خواهم که اگر آزار و اذیتی از من دیده اید مرا ببخشید و در پایان سخنی با معلمین امور تربیتی و دیگر معلمان دارم، ای معلمین متعهد و ارجمند ! نقش شما نقش انبیاست بیایید و کتابهایی درباره اسلام و قرآن بخوانید و برای این جوانان محصل بیان کنید، به خدا قسم اگر به این نونهالان کمک نکنید مسئول هستید و اگر یک لحظه غافل شوید این نو نهالان و این غنچه های نوشکفته پژمرده می شود و از شما می خواهم که دعای امام را فراموش نکنید.
” ان تنصرالله ینصرکم و یثبت اقدامکم “
والسلام
محمدرضا امامی ¬ـ 6/5/1361