وصیت نامه شهید عباسعلی جعفرزاده فیروزآبادی

بسم رب الشهداء و الصدیقین
تاریخ : ششم رمضان مطابق با هفتم تیر 1361
« فالذین هاجروا و اخرجوا من دیارهم و اوذوا فی سبیلی و قاتلوا و قتلوا لاکفرن عنهم سیئاتهم و لادخلنهم جنات تجری من تحتها الانهار ثوابا من عندالله و الله حسن ثواب »
« پس آنانکه از وطن هجرت نمودند و از دیار خویش بیرون شده و در راه خدا رنج کشیدند و جهاد کردند و کشته شدند همانا بدیهای آنان را ( در پرده لطف ) بپوشانیم و آنها را به بهشتیهایی درآوریم که در زیر درختانش نهرها جاری است، این پاداشی است از جانب خدا و پاداش نیکو (بهشت الهی ) ».
به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و با درود به روان پاک شهدای گلگون کفن جنگ تحمیلی حق علیه باطل و سلام بر امام امت خمینی بت شکن و سلحشور و جان برکف.
اینک در جبهه می باشیم و می رویم که پوزه جنایتکاران شرق و غرب را به خاک بمالیم و نشان دهیم که در جهان هیچ انقلابی مهمتر و اسلامی تر و جهانی تر وجود نداشته و ندارد و انشاالله امیدواریم که بتوانیم انقلابمان را در جهان صادر کنیم و کلیه مستضعفین را از یوغ استعمار نجات دهیم. نجات اسلام و قرآن، نجات مستضعفین است. اگر ما بتوانیم در جامعه ای که زندگی می کنیم خودسازی را شروع کنیم که همانا جهاد با نفس است، هنوز جهادی دیگری داریم که جهاد با نفس مهمتر از همه آنان است اگر انسان توانست نفس خود را مهار کند و هر چه را که دل خواست عمل نکند، آن انسان کامل می شود. جهاد اصغر را می شود رفع نمود اما مهمتر از آن جهاد اکبر است بعد از آن به سوی حضرت  حسین بن علی ( ع )  می رویم و می خواهم که انشاالله راه امام حسین را ادامه دهیم، فقط شعار در کار نباشد حتماً عمل در کار باشد. آن موقعی که امام حسین فریاد می زند که ” هل من ناصر من ینصرنی “ کیست که مرا یاری دهد، ما بعد از جهاد با نفس، راه حسین را باید ادامه دهیم و در این زمان راه امام زمان را که در جماران فریاد می زند، جوانان من به جبهه بروید و زود این مسئله را حلش کنید، ما باید حرف امام زمان را قبول کنیم، راه امام که همان راه اسلام و قرآن است ادامه بدهیم و فعلاً در این زمان ای همسر عزیزم و فرزندان گرامیم وظیفه شما خیلی سنگین می باشد و وظیفه شما همانند وظیفه بازماندگان اباعبدالله حسین است و هر چه شما کردید بعد از من الگو باشید و زینب وار پیام انقلاب را بعد از من به دوش کشید و دیگر این که ای همسر گرامیم! خانه ای که فعلاً مال بنده است دودانگش برای شما و چهاردانگش برای بچه ها و هر چیز دیگری که در خانه است برای خودتان و دیگر عرضی ندارم و ضمناً اضافه می کنم که فقط بیست روز روزه را برای بنده قضایش بگیرید و این بیست روزم هم روزه ای بوده است که در هنگام سربازی نتوانستم بگیرم و خدا را شکر می کنم که اگر نمازهایم را قبول کند قضایش ندارم و همچنین در همین سال 1361 موقعی که خبر شهادت بنده را شنیدید به هر چند روزی که ماه رمضان گذشته است روزه های قضای بنده بگیرید.
خدا حافظ و نگه دار شما باشد
عباسعلی جعفرزاده