وصیت نامه شهید محمدابراهیم جعفری ندوشن

بسم رب الشهدا و الصدیقین
قال رسول الله ( ص ): « ان کل امه مباحثه الجهاد فی سبیل الله »
یعنی: هر امتی تفریحی دارند و تفریح امت من جهاد است.
به اسم الله پاسدار حرمت خون شهیدان و با سلام و درود بیکران بر مهدی موعود ( عج ) آن کس که با ظهورش جهان را پر از عدل و داد خواهد کرد و با درود و سلام برنایب بزرگوارش امام خمینی و با سلام بر تمامی رزمندگان در جبهه های حق علیه باطل و با سلام بر امت حزب الله و شهیدپرور ایران، به خصوص امت حزب الله و شهیدپرور شهیدیه و با سلام بر امام جمعه عزیز دیارمان آیت الله اعرافی وصیتنامه ام را آغاز می کنم:
در آغاز وصیت نامه سلام گرم خویش را به مادر و پدر عزیزم و تمامی برادران و خواهرانم می رسانم و امید آن دارم دو برادر کوچکی را که دارم طوری تربیت کنید که راه مرا ادامه دهند وپشتوانه انقلاب اسلامی باشند و ای مادر و پدر عزیزم هنگامی که من شهید شدم ناراحت نباشید و پیراهن عزا نپوشید و در عزای من گریه و زاری نکنید زیرا شهید کسی را نمی خواهد که برایش گریه کند بلکه کسی را می خواهد که راهش را ادامه دهد. مادرم همیشه مخصوصاً بعد از نمازها و هنگام غروب آفتاب دعا کن و بگو که خدایا مرگ فرزندم را شهادت در راه خودت قرار بده تا اینکه شما توانسته باشید این امانتی که خداوند به شما داده است به بهترین وجه به صاحبش الله تحویل بدهید و وصیتی که به خواهرانم و مادران و خواهران شهدا دارم این است که صبر و استقامت را پیشه خود سازید که خداوند صابرین را دوست می دارد و مانند زینب در برابر مصیبتها و سختیها استقامت کنید تا اینکه خداوند رحمی به مادران و خواهران شهدا بکند و صدام و تمامی ابرقدرتها را نابود کند و وصیتی که به برادرانم دارم این است که راه مرا ادامه دهید تا اینکه فتنه و آشوب را در عالم از بین ببرید و انقلاب اسلامی را به کشورهای جهان صادر کنند انشاالله. و وصیتی دارم به امت حزب الله ایران که امام را تنها نگذارید و درهمه حال به یاد او باشید و برای سلامتی او دعا کنید و حرفهای ایشان را گوش دهید که این بهترین رهبر و راهنمای شما است و شما را به راه راست هدایت می کند و سخنانش از کلام الله مجید و احادیث پیامبران سرچشمه می گیرد ، او کسی بود که هنگامی که ما در جهل و نادانی و عیاشی و خوشگذرانی و در مادیات این دنیا غرق بودیم و از معنویات غافل بودیم به راه راست هدایت کرد.
و وصیتی دارم به مادران و خواهرانی که نمی گذارند فرزندانشان به جبهه بروند و جلوی آنها را می‌گیرند این است که بگذارید فرزندانتان به جبهه بروند و در راه خداوند جهاد کنند و هرگاه مرگشان فرا رسید می آید چه در جبهه باشند و چه در منزل و چه در جاهای خیلی امن و آرام و چه در جاهای خطرناک و مرگ دست خداست و این دنیا کاروانسرایی است که یکروز می آئی و یکروز می روی و چه سعادتی بالاتر است از شهادت فی سبیل الله و شما ای خواهران و مادران چگونه در قیامت جواب زینب را که داغ 72 تن را دید می دهید.
و وصیتم به جوانان این است که مبادا در رختخواب بمیرید در حالیکه پیشوای شهیدان ابا عبدالله الحسین در جبهه جنگ شهید شد و مبادا در نادانی بمیرید در حالیکه پیشوای مؤمنان علی( ع ) مرد عدالت و مرد شجاعت در محراب عبادت شهید شد و مبادا در بی تفاوتی بمیرید در حالیکه علی اکبر در جبهه جنگ شهید شد و امروز به قول امام بزرگوارمان بر همه جوانان واجب است که به جبهه بروند و هر چه زودتر این مسئله را یعنی جنگ را حلش کنند پس ای جوانان ما به مسئولیت خود عمل کردیم و این بار سنگین را بر دوش شما نهاده ایم حالا نوبت شما فرا رسیده مبادا سستی کنید و خون تمامی شهیدان را پایمال نمایید. امروز چشم تمامی مستضعفین جهان به شما دوخته شده مخصوصاً امت لبنان و فلسطین و افغانستان، امید آن دارم که شما بروید و اسرائیل و شوروی را نابود کنید و اسرای ما منتظرند که بیایید و درب زندانها را باز کنید و آزادشان کنید پس ای برادر ! اگر تو نروی به جبهه خون شهیدان پایمال می شود و دوباره آمریکا بر ما مسلط می شود.
و وصیتی دارم به دانش آموزان و این است که آن کسانی که می توانند به جبهه بروند و آن کسانی که نمی توانند در سنگر مدرسه درس بخوانند و انقلاب را از لحاظ فرهنگی به پیش ببرند و شما می بینید که در سالهای گذشته تعدادی از هم کلاسهایتان یا شهید شدند و یا مفقود و یا اسیر شدند و الان مسئولیت شما بیشتر شده و باید بیشتر درس بخوانید و خلاصه وصیت نامه ام این است که ای امت حزب الله امام را یاری کنید، نماز جمعه و مسجد را ترک نکنید و مسجد سنگر است سنگرها را پر کنید و برای اسلام خدمت کنید و به جبهه بیایید و جهاد کنید و به مسئولیت خود عمل کنید. یک معلم، یک دانش آموز، یک سپاهی، یک ارتشی، یک صنعتگر اگر به مسئولیت خود عمل کند هیچ موقع ابرقدرتها بر کشور ما مسلط نخواهند شد و آزاد و مستقل هستیم و نمازهایم را خوانده ام و شاید خدا قبول نکند بنابراین شما دو سال برایم نماز بخوانید و شصت روزه برایم بگیرید و از تمام همکلاسیانم و معلمان و امت شهیدپرور و رفقا و پدر و مادر می خواهم اگر از بنده حقیر بدی دیدید مرا حلال کنید.
27/1/1364 
امضاء: محمد ابراهیم جعفری