وصیت نامه شهید محمدحسین دهستانی یخدانی

بسم الله الرحمن الرحیم
خدایا ترا سپاس گویم که توفیق دادی چند روزی از عمر خود در راه اسلام و برای دین سپری کنیم. پرورگارا این چند روز عمر را در زمره مجاهدین فی سبیل الله قرار بده. بارالها ! ما را در این راه شهادت ثابت قدم بدار. ای محبوب من به مقربان درگاهت قسم می دهم ترا که تا مرا نیامرزیده ای از این دنیای فانی بیرون مبر.
وصیت نامه خود را آغاز می کنم:
ای مردم بدانید همه ما رفتنی هستیم دیر یا زود باید از این جهان برویم و ان شاالله اینطور نباشیم که . . . بعد از مرگ نگوییم ای کاش برمی گشتیم و جبران می کردیم. ای مادر و ای برادران و خواهران عزیز در شهادت من زیاد ناراحت نشوید و اگر بدی در حق شما کردم مرا ببخشید که می دانم در شهادت من ناراحت نمی شوید . . . که در فراق من شاید غمگین شوید که اینطور هم نمی خواهم باشد و یادت باشد مادر که وقتی در بیمارستان می رفتی وصیتی نوشته بودی که هروقت اسلام به وجود شما احتیاج داشت بروید و امروز همان روز است که کفر جهانی در مقابل اسلام ایستاده است. از همه مردم می خواهم تا آنجایی که می توانید در راه اسلام قدم بردارید که فردا دیر است.
به امید پیروزی اسلام بر کفر جهانی
گر مرد رهی میان خون باید رفت
  از پای فتاده سرنگون باید رفت 
تو پای به ره در نه و دگر هیچ مپرس
خود راه بگویدت که چون باید رفت
فرزند شما ( محمدحسین دهستانی نهم اسفندماه 1365 )