وصیت نامه شهید علی رضا دهقانی فیروزآبادی

« و لاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون »
« گمان نبرید که آنهایی که در راه خدا کشته می شوند مرده اند بلکه زنده اند و نزد پروردگار خویش روزی می خورند ».
پیام من به ملت ایران این است که وحدت خویش را حفظ کنند و گوش به فرمان امام باشند و منافقین داخلی و خارجی را سرکوب کنند و من اگر به آرزوی خویش رسیدم به مادر و پدرم بگویید که هیچ ناراحت نباشید و من راضی نیستم که آنها برای من گریه کنند و به برادران سپاه می گویم که هرچه باشکوهتر جنازه ام را تشییع کنید و به برادر شهید اسماعیلی می گویم که هرکس از دست من ناراضی هست به هر قیمتی که هست آنها را راضی کنید و مرا از مقابل سپاه و از خیابان فیروزآباد تا زادگاهم تشییع کنید و مرا پهلوی شهید اسماعیلی دفن کنید و به برادر محسنی فر می گویم که با صدای هرچه بلند و رسا شعارهای کوبنده بر علیه مستکبرین بدهد و برادر سید ابوالفضل دهقانی و اردوئی تا یک بیت شعر هم هست آنها بخوانند و هرکس طلب از من دارد از پدر و مادرم بگیرد.
از سپاه تقاضا دارم جمله هایش را تصحیح کند.
و السلام
علیرضا دهقانی