وصیتنامه شهید امیر معماریان

امروز حدیثى به خاطرم آمد كه این چنین بود: هركس وصیت نكند و از دنیا برود و به مرگ جاهلیت مرده. من وقتى كه قدم به عرصه وجود نهادم لخت مادرزاد بودم و از خود هیچ چیز نداشتم. پدر و مادرم و دیگر اطرافیان همه چیز را برایم فراهم نمودند لذا هر چه كه از من باقی مانده به افراد خانواده ام تعلق می گیرد. از وقتی به جبهه آمده‌ام بیست و یك روز روزه و در حدود چهار سال نماز قضا براى خود در حساب دارم كه اگر خودم موفق به ادا نمودن آن نشدم از شما می خواهم آن را برایم ادا نمایید كه فرداى قیامت شرمنده درگاه احدیت نباشم. مادر خوبم! اگر در راه خدا شهید شدم از شما می خواهم كه خود را زیاد ناراحت نكنید و روح من را آزار ندهید. روزى داستان مادر مسلمان مبارز وهب را كه در کربلا شركت داشت شنیدم این دشمن سر بریده پسرش را بسوى وى پرتاب نمود تا روحیه او را در هم بكشند؛ اما مادر مسلمان نه تنهاناراحت نشد و خود را نباخت بلكه سر را برداشت و پس از این كه بوسه‌اى از گونه‌هاى پسر شهیدش گرفت سر را با فریاد الله اكبر بسوى دشمن پرتاب كرد و فریاد زد ما تحفه‌اى را كه در راه اسلام دادیم پس نمی گیریم. آرى مادر و پدر عزیزم! انسان روزی به دنیا می آید و روزى هم باید از دنیا برود پس چه بهتر كه كشته شدن در راه حق را بپذیرد. پس اگر چه امكان دارد كه مرگ من از شما زودتر فرا رسد ولى از مرگ چه باكى است، گو تو باز آى تا در آغوشت بگیرم تنگ تنگ؛ لذا با آگاهى و اعتبار كامل باید بگویم كه مرگ بر آمریكا و جنگ جنگ تا پیروزى حق بر باطل، جنگ جنگ تا برقرارى حكومت اسلامى كه به تمام جهان حكم فرما می شود و بدین وسیله نداى هل من ناصر ینصرنى امام زمان خود را لبیك می گویم، امامی كه بر اعمالم شاهد و ناظر است، امامی كه امام خمینى پرچمدار نهضت جهانى است و بالاخره امامی كه بر علیه كفر جهانى قیام كرده تا مسئله جهان اسلام را پیش كشد. این آرزوى چندین ساله تمام مسلمین است و یك بدعت و نوآورى نیست. آرى جهاد چیز عجیب و غریبى قدیمى نیست بلكه از صدر اسلام جزء فروع دین بوده و هست. چرا كه از صدر اسلام زالو صفتان و بدكارانى بودند كه حكومت خدا و ولى الهى را نپذیرفتند و خودكامگى را پیشه خود كرده‌اند؛ هرگز راه ما با آنها یكى نخواهد شد.