وصیت نامه شهید امیرهوشنگ شعبانی

بسمه تعالى «مبارزه با نفس، جهاد اكبر » امام حسين (عليه السلام) زندگى را جز عقيده و جهاد نمى‌داند. جهاد در راه عقيده و ايمان، جهاد در راه آزادى و استقلال، جهاد در راه باز يافتن حقوق از دست رفته، جهاد در راه يارى مستضعفين و ستمديدگان، جهاد در راه سركوبى و نابودى ستمكاران، جهاد در راه تكامل و تمدن و دانش و فضيلت و بالاخره جهاد با نفس. پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فرمود: ان الحيوة عقيدة و الجهاد؛ بالاترين جهاد، جهاد اكبر است. اصولا هدف بعثت پيامبران و انبياء تكميل مكارم اخلاق، پرورش روح و عقل و اراده و راهنمايى بشر بسوى روشنايى و تمدن و ترقى مى‌باشد. مبارزه با نفس در دين اسلام از آن نظر در خور اهميت است كه بر پايه نظم و مدار حسن جريان زندگانى انسان‌ مى‌باشد و اگر زندگى تنها بر محورهاى مادى دور بزند و از معنويات روحانيت و ملكات فاضله بهره‌اى نداشته باشد، بشر را بيش از پيش با تيره روزى و بى‌بند و بارى و قانون شكنى و سلب آسايش و آرامش و عدم اطمينان و اعتماد به يكديگر و ... دست به گريبان ساخته، بسوى پرتگاه سقوط و نابودى مى‌كشاند. هواى وحشي گرى و تجاوز و خصلت حيوانى در او تقويت شده، علوم اختراعات و اكتشافات و صنايع و ... كه بايد در راه آسايش و آزادى انسان و تخفيف بار زندگى به كار گرفته شود آلت پيشبرد اغراض و منافع خودخواهان و دنيا طلبان قرار گرفته و براى اسارت و فريب توده‌ها و نابودى ملت هاى بى پناه به كار مى‌رود؛ چنان كه در جهان تاريك كفر كه زير بناى زندگى بر پايه ماديات استوار بوده و از سجاياى اخلاقى و اصول انسانى در آن خبرى نيست مى‌بينيم كه تمدن عصر جديد، تمدن ماشينى، پيشرفت هاى تكنولوژى، كشف اتم، ساختن آپلوهاى فضايى، قمر مصنوعى و تسخير فضا نه تنها از وحشي گري ها و درندگي ها و خوى حيوانى بشر نكاسته و دردى از دردهاى اجتماع را دوا نكرده است بلكه اضطراب و دلسردى و سرخوردگى و نابسامانى و سرگردانى بشر را بيشتر كرده است. جنگ هاى خانمانسور بيشتر از دوران گذشته رواج يافته است، تمام نيرو و توانايى ابر قدرت هاى جهان در راه ساختن اسلحه‌هاى مدرن‌تر و برتر صرف مى‌شود. اگر در گذشته تاريكى شب ميان دو لشكر در حال جنگ را جدايى مى‌افكند و از ادامه جنگ جلوگيرى مى‌كند امروز به بركت غول صنعت و تمدن ماشينى جنگ شب و روز و ماه و سال نمى‌شناسد و دامنه آن به ميدان جنگ محدود نمى‌گردد. اگر در بين سال هاى 1820 تا 1851 (بنا به گفته پرفسور امليانف در كنفرانس اخير سازمان هاى غير دولتى براى خلع سلاح) حدود 800 هزار نفر در طى 29 جنگ جان خود را از دست دادند. در 40 سال آخر قرن نوزدهم در جريان 106 جنگ تعداد كشتگان به 600000 نفر رسيد. در نيمه قرن حاضر يعنى قرن اتم و قرن تسخير فضا در طى 117 جنگ كه در سراسر جهان روى داد عدد كشتگان در جنگ از 5/42 ميليون نفر تجاوز كرد. اگر در جنگ دوم جهانى در سراسر جهان دو ميليون تن بمب به كار رفت در عصر حاضر امپرياليسم آمريكا تنها در ويتنام بيش از 7 ميليون تن بمب فرو ريخته و به همين اندازه مهمات بكار رفته، 90 هزار تن فرآورده‌هاى شيميايى مصرف كرده است و جامعه امروز به نوعى گيجى، بهت زدگى و حالت ماليخوليايى دچار شده، دنبال راهى جهت رميدن از اين بن بست كشنده‌اى كه زندگى ماشينى ايجاد كرده است مى‌گردد. خودكشى، شورش و عصيان، جنون آميزى، ديوانگي هاى روز افزون و پديد آمدن دار و دسته‌هايى به نام هاى: بيتل، هيپى و اگزى و ده ها نام و شكل ديگر بازگو كننده اين حقيقت است كه زندگى ماشينى كه بر پايه ماديات استوار بوده و از معنويت و ارزش هاى اخلاقى در آن خبرى نيست و به تنهايى نمى‌تواند بشر را خوشبخت سازد و به هر منزل و فضيلت و آسايش و آرامش برساند. غول صنعت و تكنولوژى عصر ما درست است كه مى‌تواند قمر مصنوعى بسازد و فضا را تسخير كند و انسان به كره ماه بفرستد ولى ؟؟؟