وصیت نامه شهید محمدرضا طالبی کهدویی

بسم الله الرحمن الرحیم
« و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
آنان که در راه خدا کشته شده اند نمرده اند بلکه زنده اند و نزد 
خدایشان روزی می خورند» .
و با سلام و دورد بر ولیعصر (عجل الله) و نایب بر حقش خمینی کبیر و شهیدان انقلاب اسلامی و ملت شهید پرور و با آرزوی شفای عاجل برای کلیه مجروحین و معلولین انقلاب و جنگ تحمیلی . پدر جان خوابی که چهار سال پیش دیده بودم تا به حال بحقیقت پیوسته و من شهید می شوم و جنازه من صد در صد در جبهه می ماند ولیکن ناراحت نباشید هر موقع باشد به دستتان می رسد . پدرم و مادرم سفارشهایی که درباره دینم به من می کردید من که تا توانستم کوتاهی نکردم . امیدوارم شما هم بعد از شهادتم استوارتر از همیشه و با ایمانی مستحکمتر پشتیبان ولایت فقیه باشید . تنها من دفعه پیش که آمدم مرخصی در ماشین شیراز که سوار بودم بخواب رفتم و در خواب آقا امام زمان را دیدم ،گله کردم که چرا من قبلا دیدم به آن نرسیدم وآقا در جوابم فرمودند ناراحت نباش بزودی به آرزویت خواهی رسید . پدر جان این سه علامت دارد : یکی اینکه جنازه ام دیر بدست شما می رسد ، دوم اینکه سر بر بدن ندارم و سوم اینکه در موقع تشیع جنازه ام سه مرتبه بر جنازه ام نماز گزارده می شود و من در این خواب این سه علامت را دیده ام . پدر مهربانم تنها یادگارم ، پسرم علیرضا را اول به خدا و بعد به دست شما می سپارم و امیدوارم مانند فرزند خودتان او را با ایمان بزرگ کنید . پدرم وقتی به جبهه می رفتم شما گفتید تا تو هستی همسرت عروس من ووقتی نیستی همسرت دختر من است امیدوارم همانگونه باشد که می دانم هست. و از همسرم می خواهم که حرف پدرم را گوش کند و همچون زینب بردبار و صبور باشد و افتخار کند که شوهرش را در راه اسلام و قرآن داده است و به حرف مخالفین اسلام گوش ندهی که همانا شهادت آرزوی دیرینه من بود .

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
محمد رضا طالبی