وصیت نامه شهید علی اکبر ابراهیمی فیروزآباد

«ولا تَحسَبنَّ الذینَ قُتلوا فی سَبیلَ اللّه امواتا بَل اَحیاءً عِند رَبِّهم یُرزقون»
گمان مکنید آنها که در راه خدا کشته شدند مرده اند بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می خورند.
به نام الله    هستی بخش روح الله
با عرض سلام به ساحت مقدس ولیعصر امام زمان روحی و راواح العالمین له الفداء ودرود بر منجی انسانیّت که از خدا می خواهم که از عمر من بکاهد و به عمر پربرکتش بیفزاید . درود فراوان بر شهیدان اسلام از هابیل تا حسین(ع) و از حسین تا کربلای ایران.
سلام و درود فراوان بر شما ای مادر مهربان و ای پدر بزرگوار و ای برادر و خواهران مهربانم خواهش می کنم که برای من گریه نکنید زیرا قلب دشمن را شاد می کند امّا صبر در راه خداوند اجر عظیمی به شما خواهد داد . و بر سر قبرم جوان ناکام ننویسید زیرا این راه را که همان راه انبیاست و راه یگانه پاسدار کربلا حسین ابن علی(ع) است که انتخاب کرده ام .بار خدایا الان که این وصیت نامه را می نویسم دومین وصیتنامه ای است که می نویسم . خدایا مگر دوست نداری که به فیض این سعادت عظیم برسم خداوندا از تو می خواهم که توفیق شهادت را نصیبم کنی مرگ پر افتخاری که بارها به آن نزدیک شدم اما نصیبم نشد شاید لایق شهید شدن نباشم زیرا شهید مقام والایی را دارد و من فردی گناهکار و خوارم خدایا اینک به یاد تو به جبهه می روم هر قدمی که بر میدارم هر گلوله ای که شلیک می کنم و قلب دشمن را هدف می سازم  به یاری خدا می باشد . در آخر وصیت نامه از پدر و مادر و خواهر و برادرم و فامیلانم می خواهم که در تشییع جنازه ام فقط ذکر خدا را داشته باشند والله و اکبر را فراموش نکنند واز برادر کوچک خود می خواهم که به درس خودش ادامه بدهد تا بتواند خدمتی برای اسلام بکند و راهم را ادامه دهد .    انشاءالله                      «و السلام»