وصیت نامه شهید سیدحسن موسوی ندوشن

بسم الله الرحمن الرحیم
 بسم رب الشهدا والصدیقین
ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عندربهم یرزقون
بنام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و با سلام و درود بر یگانه ومنجی عالم بشریت آقایمان مهدی (ع) و بنام نیرو دهنده قلبهای ضعیفان و ای کسی که در قرآن وعده دادی و به وعده هایت وفا کردی و می کنی و ای آرام دهنده قلبهای مومنان به ما توفیق بندگی و بالاتر از همه توفیق شهادت در راه خودت عطا فرما و نام ما را در لیست شهدایت ثبت و ضبط بگردان و به ما توفیق بده تا بتوانیم در کنار رزمندگان خالص و از جان گذشته ات به نبرد با دشمنان اسلام و قرآنت بستیزیم. خدایا عقیده ما را صاف کن که واقع بین شویم و در برابر توطئه های منافقین همچون کوهی مقاوم و استوار بایستیم و به ما نیروی صبر و بردباری عطا کن که از دشمنی دشمنان اسلام خسته نشویم.. باری ای حسین ای امام ما که در صحرای کربلا غریبی و در صحرای کربلا غریبانه به شهادت رسیدی و وقتی که همه یارانت به شهادت رسیده بودند صدا  می زدی هل من ناصر ینصرنی تا شاید کسی شما را یاری کند ولی کسی نبود که تو را یاری کند به غیراز طفل شش ماهه ات علی اصغر. ولی ای امام حسین الان برخیز و ببین که چگونه علی اکبرها و علی اصغرها و قاسمها و حبیب ابن مظاهرها دارند در اینجا نایب فرزندت مهدی امام خمینی را یاری می کنند و اگر آن روز کسی را نداشتی به تو یاری کند امروز جوانان عاشق شهادت و جهاد هستند امروز این عزیزان دارند به تلافی آن روز انتقام می گیرند. امام حسین ما را بپذیر و توفیق به ما بده تا بتوانیم در راه اسلام بجنگیم و عمر نا قابلمان و مرگمان را در راه خدا به اتمام برسانیم و همانطوری که جوانان ما رفتند من هم دوست دارم بروم.. وصیت نامه از پدر و مادرم می خواهم تا در مرگ پرافتخار من اگر خدا قبول کند گریه وزاری نکنند و برای من سیاه نپوشند. چراکه چون اگر کسی سیاه پوش شد سیاه پوشی نشانه غمگینی است و من دوست ندارم برای شهادت من غمگین شوی و بدانید که اگر شما از نظر شهادت من از روی از دست دادن من گریه ناراحتی بکنید من ناراضی هستم و خواهم شد. گریه بکنید خیلی زیاد که چرا دیگر فرزندانی زیاد ندارم که به جبهه بروند و راه سرخ این فرزندم را در پیش بگیرند. گریه کنی گریه خوشحالی و بدانید من امانتی هستم که خدا به شما داده و به موقع آن را خواهد گرفت مادرم از شما خواهش می کنم اگر گریه می کنی طوری گریه کن که گریه تو نشانگر گریه شوق باشد و پدر عزیزم من مطمئن هستم که شما گریه نمی کنی و اگر هم کردی گریه شوق می کنی پدرم راه من و شهید علی قاسمی و دیگر شهدای انقلاب را ادامه بده.. ای برادر عزیزم می خواهم ناراحت نباشید و همدوش با پدرم به رزم خویش ادامه دهی.. از خواهرانم می خواهم که صبر خود را همچون صبر زینب در روز عاشورا نشان بدهند و زاری که موجب طاقت فرسائی آنها می شود نکنند. از آنها می خواهم فرزندان خود را زینب گونه و حسین وار تربیت کنند و از همکلاسیهایم می خواهم که راه مرا ادامه دهند و مواظب باشند این راه راهی است که اگر ایمانشان ضعیف شد نمی توانند آن را ادامه دهند و از قافله عاشقان الله عقب می مانند از پدر و مادرم و مسئولین سپاه می خواهم مرا در آشتیانه به خاک بسپارند.
سیدحسن موسوی 1363/12/10