وصیت نامه شهید احمد محمودی احمدآبادی

 بسمه تعالی
 ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله اموتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون
چنین مپندارید که آنان که در راه خدا کشته شده اند مرده اند بلکه زنده اند و در نزد خدای خویش روزی می خورند.
با درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب و بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران وصیتنامه خود را اینطور شروع می کنم.. والدین گرامیم که چندین سال زحمت کشیده اید تا مرا بزرگ کرده اید باید ببخشید که من نتوانستم وظیفه خودم را انجام دهم و زحمتهای شما را جبران کنم . پدرم من خیلی زیاد برای شما باعث دردسر شدم از شما می خواهم که دیگر آن اذیتهایم را به یاد نیاوری و ای مادرم مرا ببخش و خواهش می کنم که هیچکدام از شماها بعداز مرگم لباس مشکی نپوشید و هیگونه ناراحتی و غم و غصه ای نداشته باشید. چون دشمنان ما زمانی شکست می خورند که پدران و مادران شهدا را خوشحال ببینند. بدنم را هر جا که خود دوست داشتید به خاک بسپارید و ای مادرم و پدرم برای من دعا کنید که خدا گناهانم را ببخشد . صبر و استقامت داشته باشید . پیرو خط امام امت خمینی بت شکن باشید و هیچگاه از روحانیون جدا نشوید وای دوستانم اگر روزی با شما بداخلاقی کردم مرا ببخشید.
والسلام
 احمد محمودی تاریخ جمعه 18/10/1360