وصیت نامه شهید حبیب عباس پوراردکانی

بسم الله الرحمن الرحیم
من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوالله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا
با درود و سلام فراوان بر مهدی (عج) منجی عالم بشریت و آخرین ذخیره الهی در روی زمین و با سلام و درود بیکران بر نایب بر حقش امام خمینی و سلام و درود بی حد بر تمامی شهدا و صالحین و سلام بر شما امت شهید پرور و مسلمان سرتا سر جهان ، با نام خدا وصیت نامه خود را شروع می کنم.. مادرم می دانم که من لیاقت شهادت در راه دین جاوید اسلام را ندارم چرا که شهادت ارث بندگان مومن و مجاهد فی سبیل الله است. ولی من یکی از بندگان رو سیاه و گناهکار خدا هستم و شاید در طول 17 سال عمرم خداوند متعال جز گناه از من چیز دیگری ندیده باشد ولی آن کس که من و شما به او دل بسته ایم کریم و رحیم و بخشنده است نه این تنها صفتهای خدا نیست خیلی صفتهای دیگر هم دارد. اگر خداوند به من لطف کرد و مرا پذیرفت و آمرزید و شهادت را نصیب من کرد تو نیز ناراحت نشو و افتخار کن به شهادت فرزندت در راه پیروزی جهانی اسلام و همچنین شما برادران و خواهرانم شما هم مانند امام سجاد وزینب که ما خاک پای آنها هم حساب نمی شویم را بگوش جهانیان برسانیم خداوندا به مادران و پدران و خواهران و برادران و همسران شهدا صبر عنایت کن زیرا تو بهترین صبر دهندگانی . مادر و خواهران و برادران و دوستانم همیشه و در همه حال خدا را فراموش نکیند مساجد را خالی نگذارید. سعی کنید نمازهای خود را با جماعت بخوانید و بعد از نماز دعای همیشگی خدا یا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدا را تکرار کنید . ضمناً به پدرم وصیت می کنم که برایم شش ماه نماز بخواند و یک ماه برایم روزه بگیرد و از خداوند پیروزی مسلمانان را خواهانم . ضمناً شعر زیر را خود شهید در آمبولانس بعد از مجروح شدن نوشته است
اگــر قــرار باشد که من بمـیرم                         نمیخواهم که در بستر بمیرم همی
خواهم که در نسل جـوانی                               میـان جبهه و سنگـر بمیـرم والسلام
حبیب عباسپور تاریخ 1361/08/20