وصیت نامه شهید سیدمحمدکاظم حسینی پوراردکانی

 بسم رب الشهداء و الصدیقین
ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون
نپندارید کسانی که در راه خدا کشته شدند مردگانند بلکه زنده اند و نزد خدای خویش روزی می خورند.
من وصیت نامه خود را باسلام و درود بر ملت وقهرمان و شهید پرور اردکان و پدر و مادر گرامیم شروع می کنم.. اول سفارش من به ملت قهرمان اردکان این است اگر چه من کوچکتر از آنم که به ملت اردکان سفارش بکنم چون این راه خود راشناخته و در آن راه حرکت می کنم ولی به عنوان تذکر می گویم . ملت قهرمان امام را نگهدارید در نمازهایتان امام را دعا کنید امام را مانند یک شئی گرانبها در میانتان نگهدارید و مواظب باشید این گوهر را از شما نربایند . سخنان رهبر را به گوش جان بشنوید و به آن عمل کنید چون سخن رهبر سخن امام زمان و ائمه اطهار و پیغمبران است و در نهایت سخن خدا است و دوم اینکه سفارش به پدر و مادرم می کنم.. پدر و مادر گرامیم من شرم دارم نام شهید را برخود بگذارم چون می دانم این لیاقت را ندارم ولی می خواهم در مرگم نگریید و دل دشمن را شاد ننمائید چون من هدف خود را شناخته و برای رسیدن به هدف خود کشته گشتم ولی پدر عزیزو مادر گرامیم امیدوارم مرا ببخشید چون من زیاد به شما اذیت کردم من فرزند خوبی برای شما نبودم مادرم باید مرا ببخشی زیرا من زیاد تو را اذیت کردم . مادر مرا ببخش زیرا اگر تو مرا نبخشی خدا هم مرا نمی بخشد . پدر اگر من شما را اذیت کرده ام که حتماً شما را اذیت کرده ام شما با بزگواری که همیشه از خود نشان دادی مرا ببخشی مادر گرامیم و عزیزم ، خواهرها و برادرانم خوب تربیت کنیدبه برادرانم یاد بدهید که بعد از من اسلحه ام را بدست بگیرند.