وصیت نامه شهید بهرام رضائی

پدر و مادر مهربان! این وصیت نامه من پس از شهادت است قبل از این كه این سعادت نصیبم شود من شروع كرده ام و امیدوارم بتوانم با یك پیروزى كامل یا جزئى براى خدا و اسلام و قرآن جان بى ارزشم را به الله، آفریننده خود تسلیم نمایم. امیدوارم بتوانم براى شما یك فرزند نیكو و صالح بوده باشم. از شما مى خواهم پس از شهادتم هیچ گونه گریه و زارى نكنید بلكه خوشحال باشید زیرا من پیروز شدم و به آرزوى خودم رسیدم و امیدوارم برادران و دوستان من بعد از من بتوانند با پایدارى، مرز و بوم این كشور اسلامى را از دست دشمنان پلید و كافر پاك گردانند... شما را به نماز سفارش مى كنم و دورى از گناهان... مادرجان! هر موقع به یاد من افتادى و خواستى گریه كنى و یا این كه بر سر قبر من بیایى آن لحظه به فكر كربلاى حسین (عليه السلام) باش كه در آن زمان با كافران و ستمگران براى پا برجا ماندن اسلام و آزادى تمام مسلمانان از زیر سلطه یزید جنایتكار و جانى چگونه جان خود و فرزندان عزیزشان را دو دستى تقدیم حق تعالى نمودند. مادر! مگر على اكبر، قاسم و سرباز شش ماهه در عاشورا، در كربلاى امام حسین (عليه السلام) شهید نشدند؛ مگر دو دست حضرت عباس را از تن جدا نكردند پس من كه از آن بزرگواران بیشتر نیستم بلكه یك بنده گناهكارم. والسلام خدا یار و یاورتان باد سرباز وظیفه بهرام رضایى