وصیت نامه شهید بهزاد نوشاد

با درود بر مهدی موعود و با درود بر نایب بر حقش امام خمینی و با درود بر شهیدان راه اسلام و قرآن و رزمندگان پر توان اسلام. سپاس خداوندی را که آغاز زندگی مرا با خوشبختی و پایان آن را شهادت قرار داد. شهادت راهی است به سوی نور و شهید شدن راهی است که بزرگان صدر اسلام آن را طی نمودند. از خداوند مسئلت دارم و از او تقاضا می کنم که این بنده رو سیاه را جزو دیگر شهیدان قرار دهد و از سر گناهان من بگذرد. از پدر و مادر عزیزم تقاضا می کنم که قطره اشکی برایم نریزند چون با این کار روح من را می آزارند. سپاس از مادرم که مرا به این حد رساند تا ذره قدمی در راه اسلام بردارم البته به هیچ وجه نمی توانم با چند خط از مادرم تشکر کنم. ای کاش می توانستم فقط چند لحظه پیشت می آمدم تا بر دست و پایت بوسه می زدم؛ امیدوارم که مرا ببخشید که فرزند خوبی برایت نبودم و همچنین از پدر گرامیم تشکر می کنم که یک عمر تلاش کرد و زندگیش را بر سرم گذراند و روز خوشی به خود ندید. من عاجزانه از او طلب بخشش و آمرزش می کنم و از اینجا دست هایش را می بوسم. همچنین از برادرم و خواهرم می خواهم که مرا ببخشید چون من هیچ وقت برادر خوبی برای شما نبودم و در ضمن از مادر بزرگم و پدر بزرگم که حق پدر و مادری بر گردنم داشتند، طلب آمرزش دارم. همچنین از طرف من از دوستان و فامیل بخواهید که مرا ببخشند و در آخر از پدرم می خواهم که مقدار پولی که از من به جا مانده خرج کفن و دفن من کنید و مرا در زادگاه خود به خاک بسپارید. از خانواده ام می خواهم که برای من دعا کنید که خداوند مرا جزء شهیدان قرار بدهد و همچنین از شما می خواهم که امام را تنها نگذارید چون پشتیبان اسلام و قرآن است. در پایان با تمام خانواده ام خداحافظی می کنم و از خداوند صبر و بردباری را برای شما خواستارم. از پدرم می خواهم که به وصیت نامه ام عمل کند. سلام مرا به فرهاد برسانید. فرزند شما بهزاد نوشاد. 1361/07/01