خاطراتی از شهید سیداسماعیل حسینی دوست ابرقویی

یکی از همرزمان شهید بنام محمدحسین نیکوبخت می‌گوید: سيد اسماعيل تخصص راننده‌ پي‌ام‌پي (نفربر) را انتخاب كرد و بعد از آموزش تخصصي همه به پادگان اميديه که مقر نیروها بود رفتیم تا بعد از تجهیز شدن به منطقه عملیاتی اعزام شویم او شب تا صبح را نخوابيد و شب زنده‌داري مي‌كرد او عاشق شهادت بود و همانطور كه خودش مي‌خواست سرباز امام زمان ^{عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف} شده بود فرداي آن روز یعنی 1361/4/28 به شرق بصره (منطقه عملیاتی عملیات رمضان ) رفتیم ماه رمضان بود شب بود و رزمندگان مشغول خوردن شام بودند که با فرود آمدن خمپاره‌120 و اصابت آن به تانک قسمتی از تانک آتش گرفت سیداسماعیل و تعدادی از همرزمان با ایثارگری فراوان برای خاموش کردن تانک وارد عمل شدند که دوباره خمپاره بعدی از سوی نیروی بعثی شلیک شد و بر اثر اصابت  تركش خمپاره به سینه مبارکش، سید و تعدادی از همرزمانش شهد شیرین شهادت را نوش کرده و به شهداي كربلا ملحق شدند.

ماجراي پخش اعلاميه در مسجد

علاقه زيادي به روحانيت داشت... در بحبوحه جريانات انقلاب و پخش اعلاميه ها توي شهر، براي دريافت نوارها و اعلاميه هاي امام(ره) تمام تلاشش را کرد.

هر جور بود خود را به شيخ ولئيي که در آن زمان بزرگ محله بود دسترسي پيدا کرد و اعلاميه ها را گرفت و بعد هم توي مسجد و امامزاده احمد(ع) پخش کرد.

آن سال که توي شهر راهپيمايي شد مشوق مردم براي حضور بود و خودش هم جلوتر از همه حرکت مي کرد.

امنيت شهر

بعد از انقلاب عضو بسيج شد. با دوستانش براي ايجاد امنيت شهر سنگ تمام گذاشته بودن... شب و روز توي پايگاه بسيج مثل شير بيدار بود.


راننده نفربر

توي جبهه به دليل اينکه هيکل قوي و بزرگي داشت شده بود راننده  پي ام پي(نفر بر)،

شب عمليات وقتي وارد پايگاه اميديه شديم شب تا صبح عبادت کرد... فرداي اونروز، در شرق بصره وقتي جنازه‌ي شهدا و زخمي‌ها را در پي ام پي قرار مي‌داد  ترکش هاي خمپاره 120 پروازش را به سمت آسمان آسانتر کرد....


خواندن روضه

به دوست همرزمش گفت: يه نامه هم من دارم برسون به خانوادم.

توي نامه نوشته بود: اگر خبر شهادت ،شهيدي را براي شما آوردند، برادرم سيد مصطفي برايش زياد روضه بخواند.!

نامه اش که رفت چند ساعت بعد شهيد شد.


اسب وفادار

در مزرعه يک اسب داشت، وقتي جنازه اش آمد، اسبش از آب و غذا افتاد.

هر وقت افسارش را باز مي کرديم  رم مي کرد و مي رفت سر مزار سيد اسماعيل مي ايستاد...